– Μίλησες μας για την επαγγελματική σου πορεία.

Αποφοίτησα την δραματική σχολή του Γιώργου Ροντίδη, στην Θεσσαλονίκη , το καλοκαίρι του 2016 και παράλληλα συμμετείχα σε παραστάσεις εντός και εκτός σχολής. Εδώ και 10 μήνες πλέον, έχω εγκατασταθεί στην Αθήνα με τελευταίο θεατρικό σταθμό την παράσταση «Αμνησία στον Έρωτα2 #εξεγερσητωνκλωνων».

 

– Φέτος σε βρίσκουμε στην θεατρική παράσταση «Αμνησία στον έρωτα». Μίλησε μας για τις δυσκολίες που αντιμετώπισες στην προσέγγιση του ρόλου

Ο Ασμίν. Είναι ο άνθρωπος, κλώνος για τα δεδομένα της παράστασης, που όταν τον έχεις δίπλα σου νιώθεις μια κάποια ασφάλεια. Είναι το αποκούμπι σου. Ο άνθρωπος που ξέρεις πως έχει υπομονή. Ο άνθρωπος που ξέρεις ότι θα αντέξει τα καπρίτσια σου. Ο άνθρωπος που σου επιτρέπει να τον νιώσεις δεδομένο, ότι θα είναι εκεί. Μια από τις κυριότερες δυσκολίες ήταν να αναγάγω αυτά τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά σε έναν κλώνο, με υπερφυσικές δυνατότητες και σε μία Συμπαντική διάσταση που μετρούσε 42.000 χρόνια μετά ανθρώπων. Α! Και να διαχειριστώ την ατάκα που έλεγε όταν του αποκάλυπτε η γυναίκα του, η Αλιάμνα, πως είναι έγκυος  «Είμαι πατέρας (μπαμπάς)!».

 

– Το να  υποκρίνεσαι πάνω στην σκηνή και να ερμηνεύεις έναν δύσκολο ρόλο σε επηρεάζει και στη ζωή σου;

Χρησιμοποιώ έναν ρόλο, τον κάθε ρόλο, σαν σημείο αναφοράς. Κάνω ανασκόπηση και συνειδητοποιώ πως ήμουν σαν άνθρωπος πριν, κατά την διάρκεια και εν τέλει τι αντίκτυπο μου άφησε ο ρόλος με την ολοκλήρωση της παράστασης. Είναι δύσκολο να μείνεις ανεπηρέαστος.

 

– Τι ήταν αυτό που σε μάγεψε στο θέατρο και ασχολήθηκες με αυτό;

Το ότι μπορείς να είσαι ακόμα πιο αληθινός και από όταν είσαι «Εσύ» στην καθημερινότητα σου. Ότι μπορείς να πεις αλήθειες, να βιώσεις αλήθειες, να σκοτώσεις αλήθειες και να ξαναγεννήσεις αλήθειες.

 

– Τηλεόραση – κινηματογράφος – θέατρο. Ποιο από τα τρία προτιμάς;

Θέατρο. Κινηματογράφος. Τηλεόραση. Μου αρέσουν και τα τρία εξίσου.  Με σειρά προτεραιότητας θα χρησιμοποιούσα αυτή που προανέφερα. Αν έπρεπε αναγκαστικά να επιλέξω ένα από τα τρία θα διάλεγα το θέατρο.

 

– Τι σημαίνει για σένα θέατρο;

Ζωή. Ανάσα. Πίστη. Έρωτας. Λατρεία. Αγάπη. Εξέλιξη. Γνώση. Συντροφιά. Ψυχαγωγία. Προβληματισμός… (και πάλι) Εξέλιξη.

 

– Τι σε παρηγορεί στις δύσκολες μέρες που ζούμε;

Η ανθρωπιά. Υπάρχει επιτακτική ανάγκη να γίνουμε αυτό που έτσι κι αλλιώς είμαστε. Άνθρωποι, ανθρώπινοι, εμείς. Αντιλαμβανόμαστε σιγά σιγά την σπουδαιότητα του «Εγώ» μέσα από το «Εμείς». Αντιλαμβανόμαστε το ποσό σημαντικό είναι ο καθένας να κοιταχτεί και να πει «Ναι ρε φίλε! Είμαι το καλύτερο πράγμα που μου έχει συμβεί!» και έτσι με αυτόν τον τρόπο, να αναγνωρίσει και να αποδεχτεί  τον εαυτό του ακριβώς γι’ αυτό που είναι. Και έτσι (και μόνο έτσι) μπορεί να αποδεχτεί και να αγαπήσει (πραγματικά) άλλους ανθρώπους, αψηφώντας τις όποιες διάφορες και εμμένοντας σε όλα αυτά που μας ενώνουν.