Πριν μερικές εβδομάδες στο… αντίο του Στάθη Ψάλτη, στις εκδηλώσεις λατρείας του κόσμου στα social media δεν ήταν λίγοι αυτοί που έγραφαν ότι τώρα θα συναντήσει στον Παράδεισο τον φίλο του τον Σωτήρη για… νέες περιπέτειες. Βλέπετε ο «Σώτος» είχε αποφασίσει νωρίτερα να κάνει αυτό το μακρινό ταξίδι. 10 χρόνια πριν.

Καταγόταν από το χωριό Κάτω Πλάστρες Λεμεσού και ήταν το τελευταίο παιδί πολυμελούς οικογένειας (είχε άλλα επτά αδέρφια). Σε ηλικία 15 χρονών, συμμετείχε ενεργά στον Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ  όπου μοίραζε φυλλάδια και έγραφε συνθήματα στους τοίχους. Συνελήφθη από τους Άγγλους και φυλακίστηκε για περίοδο εφτά μηνών. Μόλις αποφυλακίστηκε τελείωσε το σχολείο και το 1958 αναχώρησε για την Αθήνα  για να σπουδάσει ηθοποιία, παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του.

Η αγάπη του Μουστάκα για το θέατρο είχε ξεκινήσει όταν κατά την εφηβεία του ο νεαρός Σωτήρης πήγε σε μια θεατρική παράσταση του Νίκου Σταυρίδη στη Λεμεσό. Μετά το τέλος της παράστασης κι ενώ όλοι ζητούσαν αυτόγραφα από τον Σταυρίδη, ο Σωτήρης τον πλησίασε και του είπε πως θέλει να γίνει κι αυτός ηθοποιός. Ο Σταυρίδης του είπε να έρθει στην Αθήνα να τον βρει. Όταν έφτασε στην Αθήνα, έπιασε δουλειά σ’ ένα εστιατόριο ως σερβιτόρος και παράλληλα έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου  όπου και κόπηκε την πρώτη φορά. Δεν το έβαλε κάτω, ξαναπροσπάθησε και πέρασε. Εκεί γνώρισε και την ηθοποιό Μαρία Μπονέλου , την οποία νυμφεύθηκε το 1973  και έκαναν μια κόρη, την Αλεξία.

Ο Σωτήρης Μουστάκας έπαιξε σε δεκάδες παραγωγές του ελληνικού κινηματογράφου και πολλές θεατρικές παραστάσεις.

Το 2003 έλαβε το Βραβείο  Κάρολος Κουν  Ερμηνείας Ελληνικού Έργου για το σύνολο του έργου του σε επιθεωρήσεις

Απεβίωσε τις πρώτες πρωινές ώρες της 4ης Ιουνίου του 2007, σε ηλικία 66 ετών σε νοσοκομείο της Αθήνας μετά από έκτακτη εισαγωγή λόγω ξαφνικής αδιαθεσίας που αισθάνθηκε κατά τη διάρκεια θεατρικής πρόβας. Τα τελευταία χρόνια έπασχε από καρκίνο. Κηδεύτηκε στις 6 Ιουνίου του 2007 από το νεκροταφείο Χαλανδρίου δημοσία δαπάνη, παρουσία πολλών συναδέλφων του και απλού κόσμου. Τελευταία του επιθυμία ήταν, να σκεπαστεί η σορός του με τη κυανόλευκη ελληνική Σημαία.

Σχεδόν 3 μήνες μετά, η σύζυγός του, Μαρία Μπονέλου, απεβίωσε στις 30 Αυγούστου σε νοσοκομείο της Λάρισας. Κηδεύτηκε την 1η Σεπτεμβρίου, στο νεκροταφείο Χαλανδρίου, δημοσία δαπάνη.