Ο Θοδωρής Τούμπανος είναι μέλος της θεατρικής ομάδας ΝΟΚ-ΑΟΥΤ και τον φετινό χειμώνα σκηνοθετεί την θεατρική παράσταση “ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑ” του Άκη Δήμου στο θέατρο ELIART.

Είσαι μέλος της θεατρικής ομάδας ΝΟΚ-ΑΟΥΤ. Θα ήθελες να μας μιλήσεις για αυτήν;

Ξεκίνησα την ομάδα περίπου στα τέλη του 2014. Από τότε έχουν περάσει αρκετά άτομα. Με κάποιες και κάποιους συνδεθήκαμε , βρήκαμε ένα κοινό κώδικα επικοινωνίας στη σκηνή , αλλά κυρίως στη ζωή και πορευόμαστε μαζί. Βέβαια συνεχώς μπαίνουν καινούρια πρόσωπα στην ομάδα, όπως συνεχώς υπάρχουν παιδιά που δε μπορούν να συμμετέχουν σε κάποια δουλειά μας για τον χ, ψ λόγο. Κυρίως εστιάζουμε στη λαϊκή κωμωδία, με μια άμεση και ζωντανή προσέγγιση, με κοινωνικούς προβληματισμούς. Είμαστε άνθρωποι του σήμερα που θέλουμε μέσω του θεάτρου να μιλήσουμε για τις παθογένειες του σήμερα και τις δικές μας.

Φέτος σε βρίσκουμε στο θέατρο ELIART να σκηνοθετείς την θεατρική παράσταση “ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑ” του Άκη Δήμου. Γιατί επέλεξες αυτό το έργο;

Ήταν ένα έργο που το είχα ερωτευτεί από την πρώτη φορά που το διάβασα, πριν δέκα χρόνια περίπου. Τρείς άντρες κολλημένοι σε ένα διαμέρισμα, να στροβιλίζονται ο ένας γύρω από τον άλλο και να τρώγονται με τα ρούχα τους. Πόσο καλύτερη στιγμή να ασχοληθούμε με ένα τέτοιο κείμενο μετά από δύο (ή ήταν παραπάνω;) καραντίνες;

Πες μας δυο λόγια για το έργο.

Τρείς άντρες συγκατοικούν σε ένα διαμέρισμα. Ο μόνος κοινός τόπος συνάντησης και εκεχειρίας για τους τρείς τους, η κοπέλα στο απέναντι μπαλκόνι. Το άπιαστο όνειρο, η ιδανική. Μέσα σε έξι σκηνές, έξι τυχαίες μέρες ενός τυχαίου Σεπτέμβρη βλέπουμε όλη την ψυχοσύνθεση και τα κενά τριών αρσενικών (με όση τοξικότητα έχουν διδαχτεί να κουβαλάνε) που είναι μαντρωμένα σε ένα καταθλιπτικό διαμέρισμα.
Όλα αυτά βέβαια από την εξαιρετική πένα του Άκη Δήμου, με πολύ χιούμορ.

Πώς είναι για έναν ηθοποιό να “ζει” την παράσταση από τον ρόλο του σκηνοθέτη;

Κοίτα, τα τελευταία χρόνια πολύ συνειδητά έχω επιλέξει να σκηνοθετώ, πάρα να παίζω. Οπότε δεν είναι ότι μου λείπει ιδιαίτερα, ή το ζω τόσο όλο αυτό ως ηθοποιός. Μερικές φορές ζηλεύω, θα ήθελα να είμαι πάνω στη σκηνή και να «πω την ιστορία», αλλά η αλήθεια είναι ότι προτιμώ να είμαι αυτός που φτιάχνει τον τρόπο που «λέγεται η ιστορία».

Αγαπημένη ατάκα του έργου;

«Τα φιλιά τα δικά της είναι φάρμακο. Εγώ για τα φιλιά της και μιας βδομάδας μεροκάματα χαλάλιζα».

Ποια είναι τα μελλοντικά θεατρικά σχέδια της ομάδας σας;

Πολλά, αλλά τι να προγραμματίσεις; Κανείς δεν ξέρει την επόμενη μέρα για τα θέατρα και την τέχνη σε αυτή την τριτοκοσμική γωνία των Βαλκανίων. Ας ελπίσουμε να είμαστε καλά, να μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι και θα έχουμε πολλά να κάνουμε.

Τέλος να ευχαριστήσω τον Γιώργο Κρίκο – για τις υπέροχες φωτογραφίες της παράστασης, τη Μαρί Κεφαλλωνίτη– για την εξαιρετική αφίσα μας, τον Γιώργο Παπανδρέου – που είναι δίπλα μας σε ότι χρειαζόμαστε, και φυσικά τους ηθοποιούς Γιάννη Ντάσιο, Ηλία Τσατσαρώνη, Γρήγορη Γιαννόπουλο– που πραγματικά έχουν βάλει την ψυχή τους (όσο κλισέ και αν ακούγεται)σε αυτή τη δουλειά.