- Γεννήθηκες και μεγάλωσες που? Πώς ξεκίνησε η ενασχόληση σου με την υποκριτική;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα και πιο συγκεκριμένα στα Βριλήσσια, μια ήσυχη γειτονιά που μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω με τα παιδιά της γειτονιάς στο χωματόδρομο έξω από τα σπίτια μας και να φτιάξουμε δεντρόσπιτο. Φυσικά τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά, αλλά παραμένει η γειτονιά κι αυτό είναι όμορφο.
Ηθοποιός έλεγα πως ήθελα να γίνω από 4 χρονών, μα ποιος με πίστευε τότε; Φυσικά βοήθησε πολύ και η μητέρα μου που από πολύ μικρή με πήγαινε θέατρο, σινεμά, λυρική. Θυμάμαι ήμουν τόσο μικρή όταν έβλεπα με τη μητέρα μου στο σινεμά την ταινία The piano που χρειάστηκε να μου ψιθυρίζει τους υπότιτλους γιατί δεν προλάβαινα να τους διαβάσω. Πάντα θαύμαζα τον κόσμο της υποκριτικής αλλά κυρίως του θεάτρου. Πάντα ήθελα να βρεθώ στα παρασκήνια, να δω τι κάνουν τι λένε αυτοί οι άνθρωποι λίγο πριν βρεθούν στη σκηνή. Κι έτσι δύο χρόνια αφού τελείωσα το λύκειο παράλληλα με το πανεπιστήμιο αποφάσισα να δώσω εξετάσεις και πέρασα στη Δραματική Σχολή του Νέου Ελληνικού Θεάτρου του Γιώργου Αρμένη. Και κάπως έτσι ξεκίνησε το ωραιότερο ταξίδι.
- Τηλεόραση – κινηματογράφος – θέατρο. Ποιο από τα τρία προτιμάς?
Νομίζω πως όλα τα ήδη έχουν τη μαγεία τους. Η αλήθεια είναι πως μικρότερη ξεκάθαρα μέσα μου υπερίσχυε το θέατρο. Αγαπώ το εδώ και τώρα, τη ζωντανή επαφή με τους ανθρώπους , το απρόβλεπτο. Αγαπώ το θέατρο! Το βρίσκω τόσο αληθινό, όσο και μαγικό. Στο θέατρο δεν υπάρχουν δεύτερες ευκαιρίες κι αυτό είναι μία πρόκληση που με εξιτάρει.
Από την άλλη σκέφτομαι πως τόσο επειδή δεν το κυνήγησα , όσο και επειδή δεν έτυχε, δεν έχω ασχοληθεί πολύ με τον κινηματογράφο. Θα ήθελα πολύ να το κάνω γιατί δεν μπορώ να έχω τόσο ολοκληρωμένη άποψη. Είναι όμως και ένα είδος που χωλαίνει στη χώρα μας. Κυρίως λόγω της έλλειψης παραγωγών θεωρώ. Το θέατρο δεν χρειάζεται πολλά.
Όσο για την τηλεόραση, είμαι ένας άνθρωπος που παρακολουθούσε κάποτε. Δεν παρακολουθώ καθόλου πια, όπως και πολλοί άλλοι γύρω μου. Θεωρώ και πάλι όμως πως φταίει η έλλειψη χρημάτων. Αυτή τη στιγμή το επίπεδο των ελληνικών σειρών είναι αρκετά χαμηλό και δεν θεωρώ πως φταίνε οι ηθοποιοί μας γι’ αυτό.
- Τι σημαίνει για εσένα θέατρο;
Θέατρο σημαίνει ανάσα, σημαίνει δημιουργία, σημαίνει ένταση και έρωτας και δύναμη ψυχής. Σημαίνει φιλία και αναζήτηση, σημαίνει εμπιστοσύνη και ξεγύμνωμα. Σημαίνει απογοήτευση και φόβος και άγχος και αγωνία, μα δεν υπερισχύουν αυτά. Θέατρο σημαίνει εξέλιξη πνευματική, σωματική, ένα βήμα παραπέρα. Θέατρο σημαίνει γενναιοδωρία είτε βρίσκεσαι πάνω είτε κάτω από τη σκηνή. Απαιτεί αφοσίωση, παρουσία, πειθαρχία αλλά και τρέλα, πάθος. Δουλειά, δουλειά, δουλεία. Το θέατρο δεν σε αφήνει να σταματήσεις, να επαναπαυτείς. Κι εγώ είμαι ανήσυχη και το αγαπώ για όλα τα παραπάνω, το θέατρο!
- Μπορεί τη σημερινή εποχή της κρίσης ένας ηθοποιός να ζει αξιοπρεπώς εξασκώντας μόνο αυτό το επάγγελμα;
Κάποιοι, λίγοι (γιατί είμαστε πάρα πολλοί), ναι, μπορούν. Αλλά για να μπορέσεις να ζήσεις αξιοπρεπώς εξασκώντας αυτό το επάγγελμα και μόνο πρέπει να έχεις κι άλλα προσόντα πέρα από το ταλέντο σου και τη σκληρή δουλειά σου. Εγώ από νωρίς ευτυχώς κατάλαβα ότι αυτά τα άλλα προσόντα δεν τα έχω. Και δεν το λέω με πικρία αυτό, παρά με επίγνωση. Θέλει επιχειρηματικές σχεδόν ικανότητες, θέλει αντοχές τρομερές, θέλει ρίσκο. Γι’ αυτό και επέλεξα να ακολουθήσω και άλλες σπουδές παράλληλα κι έτσι χρόνια τώρα δουλεύω πάνω σε δύο άσχετα μεταξύ τους αντικείμενα. Νιώθω όμως πληρότητα έτσι. Είμαι εξουθενωμένη ώρες ώρες, αλλά πλήρης.
- Δύο δουλειές λοιπόν. Απομένει χρόνος για κάτι άλλο;
Όταν θέλεις, βρίσκεις χρόνο. Έτσι συνηθίζω να λέω. Τους τελευταίους μήνες λοιπόν αποφάσισα να ασχοληθώ με το beach volley, μη με ρωτήσεις πως και γιατί, απλώς μου φάνηκε ωραία ιδέα! Γενικά μου αρέσει να ασχολούμαι με διαφορετικά πράγματα. Οπότε τον τελευταίο καιρό, πολλά απογεύματα μετά τη δουλειά πηγαίνω στο Wall στην Παλλήνη και κάνω προπονήσεις με coach τον επίσης πολυπράγμων ηθοποιό Παντελή Μαρτίνο (όπως βλέπεις είμαστε πολλοί οι τρελοί!). Ελπίζω εκτός από τα γήπεδα να τα πούμε και επί σκηνής σύντομα.
- Τι σημαίνει Κάβα Τέχνης?
Μια ποικιλία από διαφορετικά ήδη τέχνης που καλύπτουν όλα τα γούστα.
- Έμμη σε ευχαριστούμε πολύ για την συζήτηση που είχαμε και σου ευχόμαστε όμορφες συνεργασίες.
Ευχαριστώ πολύ τόσο για τις ευχές όσο και για την όμορφη συζήτηση.
Φέτος θα βρίσκομαι από το Νοέμβριο στο θέατρο Αλκμήνη με «Το σπίτι των Σταρκ», που συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά, κάθε Σάββατο μετά τα μεσάνυκτα.
Leave a reply