Δήμητρα Δρακοπούλου :”Η θεατρική παράσταση -Πέρασε ένας χρόνος- είναι μια διαφορετική παράσταση, μια παράσταση σε ένα σπίτι, με το κοινό σε απόσταση αναπνοής!”

Article

Δήμητρα Δρακοπούλου :”Η θεατρική παράσταση -Πέρασε ένας χρόνος- είναι μια διαφορετική παράσταση, μια παράσταση σε ένα σπίτι, με το κοινό σε απόσταση αναπνοής!”

Το Σάββατο 11/2 παρακολουθήσαμε μια ξεχωριστή θεατρική παράσταση, όχι σε σκηνή…. αλλά μέσα σε ένα σπίτι!!! Ένας ολόκληρος αιώνας πέρασε μπροστά μας μέσα από τις ευρηματικές ιστορίες διαφορετικών προσώπων. Θέλοντας να αντλήσουμε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση ήρθαμε σε επαφή με τη Δήμητρα Δρακοπούλου (ηθοποιός της παράστασης).

Ας τη γνωρίσουμε:

Τι ονειρεύεσαι; Ποιοι είναι οι στόχοι σου;

Η αλήθεια είναι ότι σαν άνθρωπος θα μπορούσες να με χαρακτηρίσεις και ”ονειροπαρμένη”, γιατί κάθε λεπτό ονειρεύομαι, φαντάζομαι, κάνω όνειρα και σχέδια. Αλλά τις περισσότερες φορές παραμένουν στην φαντασία μου. Προσπαθώ να ζω το τώρα και την στιγμή, δεν ονειρεύομαι μεγάλες καριέρες και δεν κυνηγάω τα σπουδαία.

Στόχος μου είναι να δουλεύω με ανθρώπους που εκτιμώ και σε δουλειές που δεν βαριέμαι… Η αλήθεια είναι πως βαριέμαι πολύ εύκολα και είναι κάτι με το οποίο παλεύω σε όλη μου την ζωή.

Πού σε βρίσκουμε τώρα;

Τώρα με βρίσκετε στην παράσταση ”Πέρασε ένας χρόνος” σε σκηνοθεσία της Ναταλίας Στυλιανού. Μαζί με τους : Δημήτρη Κακαβούλα, Αγγελική Στρατή, Σεμίνα Πανηγυροπούλου, Ιάκωβο Μηνδρινό, Θαλή Πολίτη και Χρήστο Διονυσόπουλο. Μια δουλειά που αγαπώ και δεν ”βαριέμαι” στιγμή! Πρόκειται για μια διαφορετική παράσταση, μια παράσταση σε ένα σπίτι, με το κοινό σε απόσταση αναπνοής!

Το κείμενο είναι δικό σας δημιούργημα. Πώς φτάσατε σε αυτό το άρτιο αποτέλεσμα;

Με εργαλείο μια έρευνα που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2015 και βασίστηκε σε Έλληνες ποιητές και πεζογράφους, καταγεγραμμένες μαρτυρίες και την προφορική παράδοση – όπως αυτή σώζεται μέσα από το δημοτικό τραγούδι αλλά και τις ιστορίες που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και καταγράψαμε μέσω συνεντεύξεων σε διάφορα μέρη της Ελλάδας – δημιουργήσαμε το κείμενο παράστασης μας (devised theatre). Σκοπός αλλά και πρόκληση για μας ήταν να αναδείξουμε τα στοιχεία εκείνα που μπορεί να μας ενώνουν σε μια κοινή ρίζα πέρα από το χώρο και το χρόνο.

Τι πραγματεύεται το έργο σας;

Υπάρχουν κάποια πράγματα πέρα από κάθε λογική που οι άνθρωποι συνεχίζουν να κάνουν ακόμα και σήμερα. Κάποιοι από πεποίθηση, άλλοι από φόβο αλλά οι περισσότεροι από ένα συλλογικό ασυνείδητο που είναι χαραγμένο στο DNA τους. Τι σχέση μπορεί να έχει ένας άνθρωπος που έζησε στις αρχές του 20ου αιώνα με κάποιον που ζει σήμερα. Ποιες μνήμες, ποιες ιστορίες τον ακολουθούν; Ποιες παραδόσεις τον καθορίζουν; Πιστεύει σε αυτές ή όχι;
Ο μύθος και η παράδοση πολλές φορές γίνονται βίωμα, μια συνήθεια που ακολουθείται πιστά χωρίς κανείς να σκέφτεται από πού προέρχεται, ένα στοιχειό που μας κυνηγάει – και κάποιες φορές το κυνηγάμε – και καθορίζει συμπεριφορές ή και ολόκληρες ζωές. Ένας άνθρωπος πριν φτάσει να γίνει άτομο, είναι συλλογικότητα, είναι μνήμη· η μνήμη του λαού του, η μνήμη των προγόνων του, οι μύθοι, οι παραδόσεις και τα στοιχειά που κουβαλάει.