Η Κάβα Τέχνης παρακολούθησε την θεατρική παράσταση Νίτσε Βάγκνερ, ένα έργο για το φασισμό του Νίκου Καμτσή στο θέατρο Τόπος Αλλού. Με αφορμή την παράσταση ήρθαμε σε επαφή με την ηθοποιό Ειρήνη Καζάκου. Ας την γνωρίσουμε λοιπόν…

• Μίλησες μας για την επαγγελματική σου πορεία.

Θέατρο, τηλεόραση, σινεμά. Έχω την τύχη, μέχρι και σήμερα να μπορώ να ζω μέσα από την υποκριτική. Βρέθηκα σε πολύ όμορφες δουλειές με χαρισματικούς ανθρώπους! Μεγάλο μάθημα η συνεργασία μου με τον Θύμιο Καρακατσάνη, τον δάσκαλό μου Κώστα Καζάκο, όλους τους ανθρώπους που συνεργαστήκαμε στο ΚΘΒΕ, και τόσα πολλά θέατρα και ανθρώπους που πορευτήκαμε παρέα στα θεατρικά μας ταξίδια! Φυσικά δεν μπορώ να παραλείψω το πέρασμα μου από την τηλεόραση και τη συνεργασία μου με τον Στράτο Μαρκίδη στης ‘Αγάπης Μαχαιριά’ γιατί ήταν κάτι που μου ήρθε σε μικρή ηλικία, συστήθηκα στο ευρύ κοινό και μου άνοιξε κάποιους δρόμους θεατρικούς!

• Το να υποκρίνεσαι πάνω στην σκηνή και να ερμηνεύεις έναν δύσκολο ρόλο σε επηρεάζει και στη ζωή σου;

Με επηρεάζει όσο του επιτρέπω! Είναι πολύ λεπτές οι ισορροπίες που πρέπει να κρατήσεις! Είναι πολύ εύκολο να μπερδευτείς! Γι αυτό και πρέπει να ξέρεις ποιος είσαι έτσι ώστε να μην αλλάξουν στοιχεία του χαρακτήρα σου. Είναι σημαντικό να διαχωρίζεις το ρόλο από τη ζωή σου για να διατηρείς την ψυχική σου υγεία και ηρεμία! Είναι πολύ ουσιαστικός ο χρόνος που θα δώσεις στον εαυτό σου πριν και μετά την παράσταση!

• Φέτος σε βρίσκουμε στην θεατρική παράσταση Nietzsche Wagner. Μίλησε μας για τις δυσκολίες που αντιμετώπισες στην προσέγγιση του ρόλου.

Είναι μεγάλη η ευθύνη όταν ενσαρκώνεις ιστορικές προσωπικότητες. Δεν έχεις την ελευθερία που έχεις με άλλους ρόλους. Πρέπει να είσαι όσο πιο πιστός γίνεται στον άνθρωπο που παίζεις. Είναι πολύ συγκεκριμένος ο χαρακτήρας και είναι δύσκολο ειδικά όταν δεν υπάρχουν και ντοκουμέντα για να στηριχτείς. Είναι όμως πολύ γοητευτικό! Είναι μεγάλη μου τιμή που φέρνω πάνω στη σκηνή τη Λου Σολομέ! Η γυναίκα που ενέπνευσε τον Νίτσε στη ζωή του και στον Ζαρατούστρα!

 

• Πες μας λίγα λόγια για την παράσταση που παίζεις.

Είναι ένα έργο που μιλάει γα τον φασισμό μέσα από τη ζωή του Νίτσε (που υποδύεται εξαίρετα ο Νίκος Καραστέριος). Πώς το ναζιστικό καθεστώς εκμεταλλεύτηκε το έργο το δικό του καθώς και το έργο του Βάγκνερ (Ανδρέας Παπαγιαννάκης). Το κείμενο φέρνει με μαεστρία τους δυο αυτούς ήρωες στο σήμερα κάνοντας μια ανάδρομη στην επικράτηση του ναζιστικού καθεστώτος και στο πως η ιδεολογία του φασισμού του Χίτλερ επηρεάζει ακόμα και σήμερα τις ζωές μας και την ίδια την ιστορία. Βλέπουμε τους ανθρώπους που επηρέασαν τη ζωή και το έργο του Νίτσε. Τη μάνα (Αλεξάνδρα Χαραλαμπίδου), την αδελφή του (Μαρκέλλα Στάμου), τον Σίγκμουντ Φρόυντ (Σάκης Τσινιάρος) και την μοναδική ίσως γυναίκα που ερωτεύτηκε ο Νίτσε. Καθώς και την γυναίκα που τον φρόντιζε στο σανατόριο τις τελευταίες μέρες της ζωής του (Βίκυ Αθανασίου). Είναι ένα εξαιρετικό κείμενο που Νίκου Καμτσή, που έχει σκηνοθετήσει και την παράσταση, γροθιά στο στομάχι, αφυπνίζοντας συνειδήσεις, βαθιά πολιτικοποιημένο. Αυτό που νιώθω εγώ και αυτό που εισπράττουμε από τον κόσμο είναι ότι συμβαίνει κάτι μαγικό στη σκηνή του Τόπος Αλλού!

• Υπάρχει ο φασισμός κρυμμένος μέσα μας;

Θα πρέπει μάλλον να προσδιορίσουμε την έννοια του φασισμού για να μπορέσουμε να δώσουμε μια σαφή απάντηση στο ερώτημα αυτό. Αν δεχτούμε ότι σκοπός του φασισμού είναι να περιορίσει το άτομο και να το υποτάξει σε κράτη, εθνικισμούς και στους αρχηγούς αυτών, με πλήρη αφοσίωση σε αποφάσεις και διαταγές, με τον τρόμο της τιμωρίας από δυνάμεις καταστολής και αφαίρεση ελευθερίων, τότε ο φασισμός σίγουρα υπάρχει στην καθημερινότητα μας. Ο άνθρωπος δεν γεννιέται με τα άγρια ένστικτα ενός φασίστα, κάτι που μπορείς να διαπιστώσεις σε μια ομάδα παιδιών. Ρώτησαν ένα παιδί αν έχουν στην τάξη τους μαυράκια, συριάκια, αλβανάκια και το παιδί απάντησε πως –Όχι, μόνο παιδιά είμαστε στο σχολείο! Δυστυχώς όσο μεγαλώνει η ανισότητα κατανομής του πλούτου, όσο θα υπάρχουν απολυταρχικά καθεστώτα και ντεμέκ δημοκρατίες τότε ο φασισμός θα βρίσκει το γόνιμο έδαφος για την εξάπλωση του και τελικά την απόλυτη επικράτηση του ως μια παγκόσμια καθολική ιδεολογία.

• Τι σε παρηγορεί στις δύσκολες μέρες που ζούμε;

Με παρηγορούν οι άνθρωποι που αντιστέκονται! Που βγαίνουν μπροστά στον κόσμο με το θάρρος της ύπαρξης τους και της γνώμης τους! Που παλεύουν, που διεκδικούν τα δικαιώματα τους, που δεν τους λυγίζουν φασιστικές και ρατσιστικές συμπεριφορές. Οι άνθρωποι δίνουν έναν καθημερινό σκληρό αγώνα για να διεκδικήσουν την θέση που τους αξίζει στη ζωή! Και να κάνουν αυτή τη ζωή όμορφη! Με παρηγορούν οι άνθρωποι που παλεύουν, βάζοντας σε κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή, για τους πρόσφυγες, οι άνθρωποι που φροντίζουν τα αδέσποτα, οι άνθρωποι που με αυταπάρνηση δουλεύουν για το κοινό καλό. Κι όσο υπάρχουν γυναίκες με κομμένο μαστό που δεν ντρέπονται γι’αυτό, όσο υπάρχουν ομόφυλα ζευγάρια που δεν ντρέπονται γι’αυτό, όσο υπάρχουν γονείς με παιδιά με ειδικές ικανότητες που δεν ντρέπονται γι’αυτό, όσο υπάρχουν άνθρωποι που διαφέρουν από τα κοινωνικοπολιτικά στερεότυπα και δεν ντρέπονται γι’ αυτό, τότε υπάρχει ακόμα φως κι ελπίδα!

• Ποιες είναι οι προσδοκίες σου;

Θέλω να μπορώ να υπάρχω και να προσφέρω μέσα από τη δουλεία μου. Να βρίσκω ανθρώπους που ονειρεύονται! Να πορευόμαστε παρέα και να παλεύουμε να κάνουμε τα όνειρα πραγματικότητα!