• Ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή…  Πες μας λίγα λόγια για εσένα. 

Είμαι η Μαρία Στεφανίδου, ετών 29 προσφάτως. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Θεσσαλονίκη. Αποφοίτησα από την πρώτη μου σχολή στην Άρτα το 2010, από το τμήμα Ανθοκομίας και Αρχιτεκτονικής τοπίου, όπου σε μία μικρή πόλη, που δεν διέθετε πολλές δυνατότητες, δεν έπαψα να ψάχνομαι και  να αναζητώ διαφορετικούς τρόπους έκφρασης. Κάτι με έτρωγε… Αλλά δεν άργησα πολύ να το καταλάβω. Με την επιστροφή μου στην Θεσσαλονίκη, το τοπίο είχε πια καθαρίσει.

– Ωραία η αρχιτεκτονική τοπίου, αλλά τι γίνεται με την αρχιτεκτονική των σωμάτων, των συναισθημάτων και των αισθήσεών μας;

Από μικρή λόγω των γονιών μου – τρελαμένοι με την τέχνη και τα συναφή – είχα κολλήσει αυτό που λέμε καλλιτεχνικό μικρόβιο… Χορός, στην αρχή μπαλέτο, όπως όλα τα μικρά κοριτσάκια, θέατρο, πολλές παραστάσεις, μουσικές και άλλα πολλά.

 

 

• Μίλησές μας για τις θεατρικές σου σπουδές.

Το 2012 γράφομαι στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή Σύγχρονου Θεάτρου ‘’Βασίλης Διαμαντόπουλος’’ στην Θεσσαλονίκη και αποφοιτώ τον Ιούνιο του 2016.  Πριν, και κατά την διάρκεια των σπουδών μου, παρακολούθησα πολλά σεμινάρια και διδασκαλίες με πολύ ενδιαφέροντες δασκάλους και εμψυχωτές. Γνώρισα το σωματικό θέατρο, εξελίχτηκα σε τεχνικές χορού κι άρχισα να κατανοώ πόσο πολύ με γεμίζει όλη αυτή η διαδικασία, κι ότι κάπου εκεί βρίσκεται κάτι για μένα. Όλα αυτά που δεν το έχω μάθει ακόμη, αλλά έχω χρόνια μπροστά μου. Τουλάχιστον, έτσι θέλω να πιστεύω…

• Ποια η σχέση σου με τον “φακό”;

Το 2013 πρωταγωνίστησα στην ταινία Zenaida των Αλέξη Τσάφα και Γιάννη Φώτου, μία ταινία για το trafficking, όπου για πρώτη φορά γνώρισα τον κόσμο του κινηματογράφου. Μπορώ να πω ότι γεννήθηκε ένας μεγάλος έρωτας. Από τους μεγαλύτερους της ζωής μου… Ναι, με τον φακό εννοώ… Η ταινία έκανε την πρώτη της προβολή το 2015, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ένα χρόνο αργότερα, το καλοκαίρι του 2014, με βρήκε σε ένα χαμάμ της Θεσσαλονίκης, στα γυρίσματα της ταινίας Στην ηλικία μου ακόμη κρύβομαι για να καπνίσω, σε σκηνοθεσία της Raihana Obermeyer και παραγωγή του Κώστα Γαβρά. Και οι δύο ταινίες ταξιδεύουν σε φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Επίσης, έχω συμμετάσχει και σε ταινίες μικρού μήκους, που σιγά σιγά θα ξεκινήσουν κι αυτές τα ταξίδια τους.

 

Όσον αφορά την εμπειρία μου στο θέατρο, κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, έχω πάρει μέρος σε αρκετές performances και θεατρικές παραστάσεις.

• Πού μπορούμε να σε βρούμε φέτος;

Εδώ και περίπου 7 μήνες βρίσκομαι στην Αθήνα. Την Κυριακή 12/2 ολοκληρώνεται ο πρώτος κύκλος παραστάσεων της Γυναίκας Βόμβας, ένα έργο της Ιβάνα Ζάικο, σε σκηνοθεσία του Αλέξη Αλάτση, στο Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας, στη Β σκηνή. Έχω ήδη ξεκινήσει πρόβες για την επόμενη παράσταση που θα συμμετέχω, στο τρίτο επεισόδιο του Αντεροβγάλτη «Αυτός που μπορεί», στο θέατρο Rabbithole.