• Μίλησέ μας για την επαγγελματική σου πορεία.

Αποφοίτησα το 13΄ από τη δραματική σχολή, αισθάνομαι τυχερή που μπορώ και δουλεύω από τότε αδιάκοπα κι αν και πολύ νέα στο χώρο, μετρώ καλές συνεργασίες, κι αγαπημένες δουλειές. Το καλοκαίρι του 16΄ αποφοίτησα από την επαγγελματική σχολή χορού «HOPA-House Of Performing Arts» και φέτος χορογράφησα την πρώτη μου παράσταση στην οποία συμμετέχω και ως ηθοποιός. 17΄ λοιπόν και συνεχίζουμε…

• Φέτος σε βρίσκουμε σε μια απολαυστική παρωδία “Ιφιγένεια εν γένει… tragic!” στο θέατρο Αργώ που μπορεί να σας απολαύσει το θεατρόφιλο κοινό έως αρχές Απριλίου. Μίλησε μας για τις δυσκολίες που αντιμετώπισες στην προσέγγιση του ρόλου.

Εκτός από την παιδική παράσταση «Ο Πήτερ Παν και το μουσείο της Ακρόπολης» που συμμετέχω στο θέατρο Χυτήριο, βρίσκομαι και σε αυτήν την ιδιαίτερη παράσταση που ακούει στο όνομα «Ιφιγένεια εν γένει…tragic». Και λέω ιδιαίτερη γιατί δεν είναι μια απλή κωμωδία, μα μια παρωδία αρχαίων τραγωδιών, δεδομένο που δίνει μια βαρύτητα παραπάνω, καθώς οι ισορροπίες είναι λεπτές, στο πώς θα προσεγγίσεις ένα ρόλο και συγκεκριμένα αυτόν της «Ιφιγένειας». Μελέτησα ξανά τις τραγωδίες, διάβασα το κείμενο που πήρα στα χέρια μου και προσπάθησα να μην αναιρέσω την τραγικότητα του ρόλου μα να τη μεταφέρω στο πλαίσιο της κωμωδίας με μια μικρή δόση “υπερβολής” όσο αυτή φυσικά κατευθύνεται και δικαιολογείται από το κείμενο. Δε θα έλεγα πως υπάρχει εύκολος ρόλος. Κάθε ρόλος είναι απαιτητικός. Ο συγκεκριμένος, είχε και το εξής στοίχημα για μένα: τη “μεταμόρφωση της Ιφιγένειας” κατά τη διάρκεια της παράστασης. Ενώ λοιπόν ο ρόλος είναι ένας, μιλάμε για δύο διαφορετικές προσωπικότητες. Στο πρώτο μέρος του έργου καλείσαι να αποδώσεις όλα τα χαρακτηριστικά της παιδικότητας ενός μικρού κοριτσιού, ενός παιδιού σίφουνα που οργώνει τη σκηνή και ζει σε ένα δικό του κόσμο, ενώ στο δεύτερο ο ίδιος ρόλος πρέπει να μεγαλώσει, να ωριμάσει και όλη αυτήν την ασταμάτητη ενέργεια που είχε, να την αναγάγει σε δυναμισμό. Είχα σωστή καθοδήγηση, έδωσα μεγάλη προσοχή στη λεπτομέρεια και δούλεψα πάρα πολύ τις αντιδράσεις μου στις δικές μου ατάκες και πολύ περισσότερο των συναδέλφων μου. Πιστεύω εκεί, σε αυτές τις στιγμές που δε μιλάς αλλά “παίζεις”, κρύβεται όλη η μαγεία του θεάτρου και της υποκριτικής εν γένει. Η «Ιφιγένεια» είναι ένας ρόλος που λάτρεψα από την πρώτη στιγμή, που ευχαριστιέμαι κάθε φορά και περισσότερο και που σίγουρα θα έχω να θυμάμαι.

 

• Πες μας λίγα λόγια για την ομάδα «theatreloi»  και για την παράσταση που παίζεις.

Οι «theatreloi» είναι μια νέα ομάδα ταλαντούχων παιδιών που έχουν κοινό κώδικα το μεράκι και την τρέλα για αυτό που κάνουν. Με γνώριζαν από τη δραματική σχολή, μου πρότειναν να συμμετάσχω στη νέα τους δουλειά και δέχτηκα με μεγάλη μου χαρά. Είναι πολύ σημαντικό το καλό κλίμα κι η χημεία σε μια ομάδα, σε μια “θεά-τρελή” παρέα γιατί, ας μην ξεχνάμε… το θέατρο είναι ομαδική υπόθεση.

Η «Ιφιγένεια εν γένει…tragic» είναι μια συρραφή-παρωδία των δύο τραγωδιών του Ευριπίδη «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» και «Ιφιγένεια εν Ταύροις». Μια ιδιαίτερη κωμωδία, με 8 ηθοποιούς να ενσαρκώνουν 15 διαφορετικούς ρόλους και η ιστορία γνωστή, μέχρι τη στιγμή που εμφανίζεται στη σκηνή η Ιφιγένεια, όπου τα δεδομένα αλλάζουν, τα πάντα ανατρέπονται και οι σχέσεις δοκιμάζονται. Είναι ένα εξαιρετικό κείμενο της Λίλιαν Δημητρακοπούλου, με πρωτότυπη μουσική και τραγούδια του Λεωνίδα Σώζου, που θα παίζεται για λίγες ακόμα Τετάρτες στο θέατρο «ΑΡΓΩ».

 

• Τι σε συναρπάζει στο θέατρο ως «θεατής» και τι ως «ηθοποιός»;

Ωραία ερώτηση.

Ως «θεατής», δύσκολα θα ευχαριστηθώ παράσταση χωρίς να κοιτάξω λίγο τη σκηνοθεσία, λίγο την κίνηση, την τεχνική των ηθοποιών, το πώς, το γιατί έτσι κι όχι αλλιώς. Μου αρέσει να παρακολουθώ διακριτικά τους υπόλοιπους θεατές, πού γέλασαν, πού αντέδρασαν, πού χειροκρότησαν. Το να είμαι «θεατής» το βλέπω σαν να είμαι «μαθητής». Σαν μια ευκαιρία να μάθω, να εξελιχθώ…σα σεμινάριο! Η “μαθητεία” στην υποκριτική άλλωστε έχω καταλάβει πως δεν τελειώνει στο πλαίσιο των δραματικών σχολών, μα συνεχίζεται εφ’ όρου ζωής.

Ως «ηθοποιός» με συναρπάζει ακόμα και το γεγονός ότι ορισμένες φορές είσαι ηθοποιός και θεατής μαζί. Η σκηνή, ως ζωντανός οργανισμός, που σε καταπίνει όσο εύκολα μπορεί να σε αναδείξει. Η συναναστροφή με τόσο ίδιους και ταυτόχρονα τόσο διαφορετικούς ανθρώπους. Οι πρόβες που κατέληξαν σε άσχετες συζητήσεις δίνοντας χώρο στην ομάδα να ενωθεί. Τα ταξίδια του μυαλού σε μέρη που δεν έχεις πάει και εποχές που δεν έζησες. Τα ξενύχτια, ψάχνοντας μια λεπτομέρεια παραπάνω στο ρόλο σου. Το τόσο πείσμα, η τόση τρέλα που μοιάζει φυσιολογική εδώ. Το άγχος να γίνουν όλα τέλεια, γνωρίζοντας πως τέλειο δεν υπάρχει και πάντα θα υπάρχει κάτι παραπάνω να δώσεις. Οι στιγμές που τρομάζεις όταν συνειδητοποιείς πως για λίγο είχες “φύγει” κι είχες “γίνει” εκείνος ή εκείνη. Οι στιγμές που το κοινό συγκινείται ή γελάει πολύ σε σημείο που προσπαθείς να κρύψεις τα δικά σου γέλια μαζί με δάκρυα. Το χειροκρότημα, μια ειλικρινής χειραψία, ένα μπράβο που δεν περίμενες, τα φώτα που κλείνουν και τελικά, η γλυκιά υπερένταση, που δε σε αφήνει να κοιμηθείς…

 

• Πώς είναι σήμερα τα οικονομικά ενός νέου ηθοποιού; Μπορεί κάποιος να ζήσει από αυτό ή τουλάχιστον να έχει μία σχετική άνεση;

Στην Ελλάδα του 17΄ ζούμε· κρίση βιώνουν όλα τα επαγγέλματα λίγο πολύ. Όμως ένας ηθοποιός έχει και το μειονέκτημα να ζει συνέχεια στην ανασφάλεια για το τι του ξημερώνει, καθώς μπορεί να κάνει πρόβες, (απλήρωτος και με δικά του έξοδα), τρεις και τέσσερις μήνες, για μια παράσταση που δε θα ανέβει τελικά, ή και να ανέβει, να κατέβει πολύ νωρίτερα από το προγραμματισμένο, αφήνοντάς τον άνεργο στη μέση μιας σεζόν, που πλέον οι ακροάσεις είναι μηδαμινές. Όμως στο χρόνο η τέχνη έχει αποδείξει πως είναι πιο δυνατή από κάθε κρίση. Το κλειδί είναι να μπεις συνειδητοποιημένος σε όλο αυτό, να το θέλεις, να το πιστεύεις όσο τίποτα, κι από κει και πέρα να σκεφτείς τι δρόμο θα διαλέξεις. Με γνώμονα τα δικά μου θέλω και όνειρα έχω αποφασίσει πως δε θα συμβιβαστώ κι έχω κάνει την επιλογή μου. Μπορεί η κρίση να επηρεάζει την τσέπη μου αλλά δε θα αφήσω να κάνει το ίδιο και στο χαρακτήρα ή τα «πιστεύω» μου. Μπορεί να επηρεάζει τον κλάδο μας αλλά είναι επιλογή μας αν θα την αφήσουμε να κάνει εκπτώσεις, αν θα την αφήσουμε να επηρεάσει τον τρόπο που βλέπουμε εμείς την υποκριτική. Με συνείδηση λοιπόν ότι όλο αυτό, όπως συχνά μου λένε, μπορεί να μου κοστίσει, εγώ επιμένω να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, παραμένω αισιόδοξη κόντρα στον καιρό, συνεχίζω να ονειρεύομαι πατώντας γερά στα πόδια μου και αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, δε θα μετάνιωνα ούτε στιγμή για την απόφασή μου να γίνω ηθοποιός. Μα αν πήγαινα το χρόνο μπροστά, θα ήθελα μια μέρα να μπορώ να ζήσω από αυτό, χωρίς εκπτώσεις, αποδεικνύοντας πως υπάρχει κι αυτός ο δρόμος. Δύσκολο; Πολύ! Ακατόρθωτο; Όταν αγαπάς κάτι, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο!

 

• Τι σημαίνει για εσένα Κάβα Τέχνης;

Γνώση, Γνώμη, Ευκαιρία.

Δίνει βήμα σε νέους καλλιτέχνες, διαφημίζει ενδιαφέρουσες παραστάσεις και είναι ένα site που μπορούμε να επισκεφτούμε ανά πάσα στιγμή για να ενημερωθούμε για τα καλλιτεχνικά νέα.

Ευχαριστώ πολύ.