Η Κάβα Τέχνης παρακολούθησε το έργο του Ζαν Κοκτώ «Τρομεροί Γονείς» που ανεβαίνει για 3η χρονιά στο θέατρο RADAR.
Πρόκειται για μια ιστορία που αφορά τις οικογενειακές σχέσεις, τη δύναμη της συνήθειας, την προσκόλληση της μάνας στο παιδί και την μάχη για ατομική ελευθερία.
Μάνα, άντρας, θεία και γιος ζουν στο ίδιο σπίτι…
Η μάνα αποξενωμένη από τον σύζυγο είναι προσκολλημένη στον γιο της. Υπέροχη στον ρόλο αυτό η Αναστασία Παπαστάθη, τόσο που σε εξόργιζε αυτή η οιδιπόδεια σχέση.
Από την άλλη η ανύπαντρη αδερφή της προσπαθεί να βάλει σε τάξη και τη ζωή τους και το σπίτι και τα οικονομικά τους.
Η Μαρία Μαυροματάκη σε έπειθε απόλυτα ότι ήταν η γυναίκα που θυσίασε τη ζωή της για να σταθεί βράχος στην οικογένεια της αδερφή της.
Ο άντρας, Χρήστος Ευθυμίου, μας έβγαλε έναν χαρακτήρα μόνιμα αφηρημένο, που δεν μπορούσε να φροντίσει ούτε τις ανάγκες τις δικές του ούτε φυσικά της οικογένειάς του. Θα μπορούσε να ήταν καλός φίλος, αλλά ίσως όχι γονιός. Είναι ο άντρας που βρίσκει διεξόδους σε εξωσυζυγικές σχέσεις.
Ο γιος, Πάνος Κούλης, είναι ένα νεαρό αγόρι που όταν αποφασίζει τα ανοίξει τα φτερά του, διχάζεται ανάμεσα στη μητρική αγάπη και τον έρωτα και αναπόφευκτα έρχεται η σύγκρουση!
Ενώ η κοπέλα του, Ευδοκία Ασπρομάλλη, είναι ένα κορίτσι που έρχεται αντιμέτωπη με μια δυσλειτουργική οικογένεια και βρίσκει το σθένος να την αντιμετωπίσει.
Πρόκειται για ένα γαϊτανάκι σχέσεων που έχει μπερδευτεί η μία μέσα στην άλλη… Κατά την διάρκεια της παράστασης νιώθουμε ότι παρακολουθούμε την οικογένεια στο διπλανό διαμέρισμα.
Η Αναστασία Παπαστάθη εκτός από τον ρόλο της μάνας, αναλαμβάνει τη μετάφραση, τη σκηνοθεσία και καταφέρνει να μεταφέρει το έργο στην Ελλάδα του σήμερα.
Κλείνοντας, θα ήθελα να μοιραστώ μια σκέψη που γύριζε στο μυαλό μου κατά την διάρκεια της παράστασης : Πόσο σημαντικό και απαραίτητο είναι οι γονείς να παρακολουθούν τέτοιες παραστάσεις… μπορεί κάπου εκεί να συναντήσετε κάποιον … που κάτι σας θυμίζει… !!!
Leave a reply