• Πού γεννήθηκες και μεγάλωσες; Πώς ξεκίνησε η ενασχόληση σου με την υποκριτική;

Γεννήθηκα στην Αθήνα, μεγάλωσα στην Πάτρα και τα τελευταία χρόνια ζω και εργάζομαι στην Αθήνα. Όταν αποφάσισα να ασχοληθώ με την υποκριτική σπούδαζα στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Πάτρας. Η ιδέα ωρίμασε και πήρα την απόφαση να επιστρέψω στην Αθήνα για να σπουδάσω ηθοποιός. Επέλεξα την σχολή του Γιώργου Αρμένη και από το 2012 έχω ξεκινήσει την δική μου διαδρομή στο θέατρο.

 

• Τι θυμάσαι από τα χρόνια της δραματικής σχολής; Τι κρατάς από τους καθηγητές σου;

Από την δραματική σχολή έχω κρατήσει τις όμορφες και ξέγνοιαστες στιγμές. Κατά τη διάρκεια των σπουδών σε μία δραματική σχολή, το μόνο που δεν γνωρίζεις, είναι η δυσκολία που πρόκειται να αντιμετωπίσεις όταν αποφοιτήσεις. Εκεί είσαι προστατευμένος, χτίζεις το δικό σου όνειρο ενώ τα πάντα αντιμετωπίζονται με νεανική ορμή και ενθουσιασμό. Σε αυτό το ταξίδι, όμως, είχα την τύχη να έχω σπουδαίους καθηγητές υποκριτικής, ανθρώπους που ενέπνευσαν αυτό που είμαι σήμερα και όσα δουλεύω σκληρά για να κατακτήσω. Ήταν οι άνθρωποι που με βοήθησαν να σταθώ στη σκηνή και εκείνοι που μου έδωσαν τα τεχνικά και αισθητικά εφόδια που όλο έχουμε ανάγκη όταν ξεκινάμε.

Μακριά από τη διδασκαλία, παρόλα αυτά, για εμένα το πιο σημαντικό είναι η προσωπική δουλειά με στόχο την εξέλιξη των ερεθισμάτων που κάποιος λαμβάνει από μια σχολή. Το θέατρο, είναι παντού. Προκύπτει μέσα από τις καθημερινές μας δράσεις. Αν έχεις τα αισθητήρια σου ανοιχτά, σίγουρα θα αισθανθείς με ποιον τρόπο οφείλεις να συνεχίσεις.

 

• Μίλησέ μας για την επαγγελματική σου πορεία έως σήμερα.

Η επαγγελματική μου πορεία ουσιαστικά ξεκίνησε στο 3^ο έτος της σχολής, όταν γνώρισα τον Νότη Παρασκευόπουλο, με τον οποίον συνεργάζομαι τα τελευταία 5 χρόνια. Αφού αποφοιτήσαμε και με αφορμή ένα φεστιβάλ νέων δημιουργών, δημιουργήσαμε την δική μας ομάδα. Έτσι, ξεκινήσαμε δειλά-δειλά τα βήματα μας στον χώρο του θεάτρου έχοντας αρκετές παραγωγές στο ενεργητικό μας, όπως «Το Παιχνίδι του Έρωτα και της Τύχης» του Μαριβώ, «Ο Κύκλος του Έρωτα» του Άρθουρ Σνίτσλερ, «Δωδέκατη Νύχτα» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ και «Το Σακάκι που Βελάζει» του Στανισλάβ Στρατίεβ. Ένας άνθρωπος που με εμπιστεύτηκε μόλις είχα τελειώσει τις σπουδές μου, ήταν η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη, με την οποία είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ σε δύο παραγωγές με το «Man from Earth» να έχει μείνει για πολλούς λόγους χαραγμένο στην μνήμη μου.

Εκτός από θέατρο, με την εταιρεία (seveneleven) που έχουμε με τον Νότη Παρασκευόπουλο δημιουργούμε αλλά και συμμετέχουμε σε ποικίλες δράσεις επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον μας στα παιδιά και τους ηλικιωμένους ανθρώπους που υποφέρουν από ανίατες νόσους. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί το έντονο ενδιαφέρον μου για τον κινηματογράφο όπου έχω την χαρά πολλών συμμετοχών σε μικρού μήκους ταινίες, ενώ έχω συμμετάσχει και σε αρκετά διαφημιστικά σποτ.

 

• Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου μετά από δέκα χρόνια;

Σίγουρα επιθυμώ να είμαι καλά, να έχω κοντά μου τους ανθρώπους που αγαπώ και – γιατί όχι – να έχω δημιουργήσει την δική μου οικογένεια. Ευχή μου είναι να βρίσκομαι και στο θέατρο κάνοντας αυτό που πραγματικά μου αρέσει. Για να αποδίδεις όμως επαγγελματικά, πρέπει να έχεις εσωτερική γαλήνη.

 

• Τι σημαίνει για εσένα Κάβα Τέχνης;

Ενημέρωση, οργάνωση και ανοδική πορεία. Εύχομαι να συνεχίσει να αποτελεί βήμα έκφρασης νέων δημιουργών δίνοντας τους την ευκαιρία να εκφράσουν τις απόψεις τους.