• Πώς προέκυψε η υποκριτική στη ζωή σου; Μίλησε μας για την επαγγελματική πορεία έως σήμερα.                   

Το θέατρο  μπήκε αναπάντεχα στην ζωή μου από κει  που δεν το περίμενα.

Ήταν  σαν ένας κεραυνοβόλος έρωτας. Ήμουν μόλις 17 χρονών όταν μετά από μια ατυχία δεν μπόρεσα να συνεχίσω τον πρωταθλητισμό στο ποδόσφαιρο. Ως εκ τούτου σκεφτόμουν πιο επάγγελμα θα με γέμιζε όσο αυτό και μπήκε ξαφνικά η υποκριτική. Αυτό προέκυψε γιατί πιστεύω ότι έχει πολλά κοινά το ένα με το άλλο όπως η ομαδικότητα, η συνεχής δουλειά έτσι ώστε να είσαι σταθερός και εξελίξιμος, η αδρεναλίνη που σου δίνουν και τα δυο γιατί τίποτα δεν είναι στάνταρ και η συνεχής επαφή με καινούργιους ανθρώπους είναι λίγα από τα επιχειρήματα που μου έδωσαν το έναυσμα για να μπω σε κάτι καινούργιο. Τέλος μια ακόμη αφορμή που μου δώσε ώθηση στο να ξεκινήσω είναι η ανάπτυξη  της έκφρασης που σου χαρίζει αυτή η τέχνη, τα υπόλοιπα ερεθίσματα ήρθαν μόνα τους είτε μέσα στην σχολή είτε έξω απ αυτή.

Από κει και ύστερα μετά το πέρας των σπουδών μου μόνο τυχερός μπορώ να αισθάνομαι που ήδη έχω έρθει σε επαφή με συγγραφείς μεγέθους όπως ο Σαίξπηρ, ο Καζαντζάκης, ο Ευριπίδης, ο Αριστοφάνης, ο Όσκαρ Ουάιλντ κ.α. Καθώς επίσης και με ανθρώπους που με γαλούχησαν και μου έδωσαν γενναιόδωρα την θεατρική τους σκέψη και κρίση με αποτέλεσμα να βρίσκω χρόνο με τον χρόνο την δική μου θεατρική διαδρομή. Θέλω μέσα από την καρδιά μου να τους ευχαριστήσω όλους που ασχολήθηκαν μαζί μου και άκουσαν τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες.

Μερικοί από αυτούς είναι ο Νικήτας Τσακίρογλου, ο Κώστας Σαντάς, η Έρση Πήττα, ο Πάνος Αγγελόπουλος,  ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, η Ροζίτα Σώκου, ο Βασίλης Αναστασίου, ο Γιάννης Θωμάς κ.α.

 

 

 

• Τα επαγγελματικά σου σχέδια από εδώ και πέρα.

Την δεδομένη χρονική στιγμή με πετυχαίνετε σε περίοδο  γυρισμάτων για την μικρού μήκους ταινία ‘’Fisherman’’ του Διονύση Χρονόπουλου και έπονται τα γυρίσματα της επίσης μικρού μήκους ταινίας ‘’Βους’’ της Παρή Αντωνίου. Δυο ταινίες που στόχους τους είναι να προβληθούν σε φεστιβάλ του εσωτερικού αλλά και του εξωτερικού.

 

 

• Στο θέατρο ονειρεύεσαι ρόλους ή συνεργασίες;

Στο θέατρο ονειρεύομαι αξιοκρατία, ανθρωπιά, ομαδικότητα, αγάπη, αλληλεγγύη, ανταλλαγή σκέψεων και πεποιθήσεων, μετάγγιση πνεύματος. Με γνώμονα όλα τα παραπάνω  γεννιούνται  οι ρόλοι, διαμορφώνονται και παραμένουν οι συνεργασίες.

 

 

• Τι σε παρηγορεί στις δύσκολες μέρες που ζούμε;

Ότι πάντα θα υπάρχει το αύριο για να μας δώσει την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε τι κάναμε χτες και να καταλήξουμε σε συμπεράσματα σχετικά με το τι πρέπει να αφαιρέσουμε από την ζωή μας για να μην χάσουμε την προσδοκία μας απέναντι στην ζωή.

 

 

• Τι σημαίνει για εσένα Κάβα Τέχνης.

Κάβα τέχνης είναι η στιγμή που ένα ωραίο πρωί κατά τις 12:00 πάνω-κάτω αντικρίζεις τυχαία έναν άνθρωπο καθισμένο σ ένα καφέ. Ίσως να είναι και ο άνθρωπος σου, δεν το ξέρεις. Τον πλησιάζεις με θάρρος κρατώντας το αγαπημένο σου ρόφημα και άτεχνα προσπαθείς να κερδίσεις το ενδιαφέρον του. Την στιγμή που θα το κερδίσεις έχεις κάνει την αρχή για να κάνεις τέχνη. Τότε είναι που συνειδητοποιείς ότι ο ιδεαλισμός είναι η κινητήρια δύναμη για να ξεκινήσεις να ζεις.

Λευτέρη σε ευχαριστούμε πολύ για την συζήτηση που είχαμε και σου ευχόμαστε όμορφες συνεργασίες και καλές παραστάσεις.

 

Η Κάβα Τέχνης θα σας κρατάει ενήμερους για τις εμφανίσεις του.