• Πώς ήσουν σαν παιδί, τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια έντονα;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Είμαι το τέταρτο από τα πέντε παιδιά της οικογένειας. Αυτό που θυμάμαι περισσότερο έντονα από τα παιδικά μου χρόνια είναι ότι τελειώνοντας το Δημοτικό βρέθηκα να δουλεύω σε ένα καφενείο της οδού Σάντα Ρόζα απέναντι από το θέατρο ΡΕΞ. Έτσι, μοιραία, η πρώτη μου επαφή με τη θεατρική σκηνή, ήδη από μικρή ηλικία, ήταν όταν πήγαινα τους καφέδες στους ηθοποιούς. Βέβαια, το μικρόβιο του ηθοποιού είχαν προλάβει να το περάσουν μέσα μου κάποιοι συγγενείς του πατέρα μου, τους οποίους άκουγα τότε από το ραδιόφωνο. Η ενεργή μου ενασχόληση με το θέατρο έγινε μετά το στρατό, οπότε και γράφτηκα στη δραματική σχολή. Για να προβώ όμως στο συγκεκριμένο βήμα, χρειαζόμουν μια επιβεβαίωση, η οποία τελικά ήρθε όταν πέρασα από την επιτροπή των «εξαίρετων ταλέντων». Ήταν η τελική ώθηση και συνάμα το εισιτήριο για το μαγικό αυτό κόσμο του θεάτρου.

 

• Μίλησε μας για την επαγγελματική σου πορεία ως σήμερα.

Τελειώνοντας τη σχολή είχα την τύχη να συνεργαστώ με σημαίνοντα πρόσωπα της εποχής. Δούλεψα και στο Εθνικό Θέατρο με τον Ανδρέα Βουτσινά, τον Μίνωα Βολανάκη, το Δημήτρη Κομνηνό, το Δημήτρης Μαυρίκιο κ.α. Συγχρόνως έκανα και τηλεόραση συμμετέχοντας σε διάφορες σειρές.

 

• Από το παρελθόν τι σου λείπει; Τι σου στερεί η σημερινή εποχή;

Αυτό που κυρίως μου λείπει από το παρελθόν είναι η ποιότητα που χαρακτήριζε τους ανθρώπους και τις δουλειές τους. Ακούω πολλούς που λένε ότι η οικονομική δυσπραγία των ημερών έφερε αναπόφευκτα μια έκπτωση στην ποιότητα του θεάτρου. Θα συμφωνήσω σε αδρές γραμμές ότι αυτό συμβαίνει σε αρκετές των περιπτώσεων, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι θα το δικαιολογήσω κιόλας. Όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα, όσο λίγα κι αν είναι τα μέσα, κι οι μισθοί αν έχουν πέσει, αυτό που καλείται να κάνει κάποιος, πρέπει να το κάνει με ποιότητα. Ποιότητα στις αποφάσεις, στις επιλογές, στις συνεργασίες. Ποιότητα παντού.

 

• Τελικά ηθοποιός γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Ενέχονται πολλοί παράγοντες για να γίνει τελικά κανείς ηθοποιός. Σαφώς χρειάζεται πρώτιστα να υπάρχει κάτι μέσα σου που να σε σπρώχνει προς τη σκηνή. Αυτό όμως από μόνο του δεν αρκεί. Αν δεν καταβάλλεις σημαντική προσπάθεια και κόπο, πολλές φορές υπερνικώντας ακόμα κι αυτόν τον ίδιο σου τον εαυτό, αν δεν εξασκήσεις το όποιο ταλέντο υπάρχει, δίχως να σε αποθαρρύνουν οι δυσκολίες, οι απορρίψεις, οι αποτυχίες, αν δεν τα κάνεις λοιπόν όλα αυτά, θεωρώ ότι τελικά ηθοποιός δεν θα γίνεις. Από την άλλη πρέπει να ισορροπείς αρμονικά μέσα σου τις επιτυχίες, την επιβράβευση των κόπων σου, το χειροκρότημα κ.α. Κι όλα αυτά για να μην χάσεις το μέτρο. Σημαντικό πολύ αυτό. Βέβαια, υπάρχουν και παράμετροι οι οποίες δεν εξαρτώνται πάντα από σένα, όπως είναι οι ευκαιρίες που δίνονται σε νέους και παλιότερους ηθοποιούς να δείξουν αυτό που έχουν. Νιώθω ότι στις δύσκολες μέρες που διανύουμε αυτή η παράμετρος των ευκαιριών βάλλεται σφοδρά.

 

• Τι σημαίνει για σένα Κάβα Τέχνης;

Είναι μια έξυπνη ιδέα, κάτι που ήρθε να συμπληρώσει την ενημέρωση γύρω από τα θεατρικά δρώμενα. Είναι ένα αποθετήριο προσώπων, απόψεων, στιγμών. Συστήνει παλιότερους και νέους ηθοποιούς. Νομίζω ότι επιτελεί σημαντικό έργο κι ότι καλά κάνει που υπάρχει. Αισιοδοξώ ότι θα αναπτυχθεί έτι περαιτέρω γιατί το αξίζει.