Κάβα Τέχνης: Καλησπέρα, Παιδιά
Μάνος – Μαρία: Καλησπέρα,
Κάβα Τέχνης: Τι κάνουμε; Πώς είμαστε;
Μάνος: Όταν μ’ αφήνει είμαι καλά.
Μαρία: Ναι.
- Κάβα Τέχνης: Ο Μάνος και η Μαρία, η Μαρία και ο Μάνος… Μαράκι, πες μας λίγα πράγματα για σένα…
Μαρία: Τι να σας πω, ασχολούμαι με το τραγούδι και το θέατρο. Ξεκίνησα με το τραγούδι συμμετέχοντας σε διάφορα συγκροτήματα που έκαναν διασκευές σε ξένα τραγούδια, μετά μεταπήδησα και στο κλασικό και σ’ όλα είχα μια πολύ μεγάλη σχέση με το θέατρο, που ήθελα να την αναπτύξω κι άλλο, οπότε ξεκίνησα και σπουδές και στο θέατρο.
- Κάβα Τέχνης: Πόσα χρόνια ασχολείσαι;
Μαρία: Αρκετά, με το τραγούδι ασχολούμαι πάνω από 10 χρόνια. Με διαλείμματα, γιατί έχω κάνει και διάφορα άλλα πράγματα.
- Κάβα Τέχνης: Τι άλλο έχεις κάνει;
Μαρία: Αρχιτεκτονική, έχω σπουδάσει interior design και μετά στη θεατρική ομάδα του Πολυτεχνείου ερωτεύτηκα το θέατρο.
Μάνος: Μαγειρεύεις;
Μαρία: Και μαγειρεύω επίσης
Μάνος: Αυτά είναι τα βασικά.
Γέλια.
- Κάβα Τέχνης: Μάνο, πες μας εσύ…
Μάνος: Εγώ δεν σπούδασα όλα αυτά που σπούδασε η Μαρία, (γέλια). Εγώ είμαι μουσικός, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Αυτοδίδακτος κατά βάση, δηλαδή έχω πάει στο ωδείο, κάποια χρόνια, αλλά δεν μου έμεινε κάτι από εκεί, και μετά από τα 17 δουλεύω στη νύχτα σε διάφορα πόστα, βέβαια, αλλά κυρίως στη μουσική. Κάνω ένα δίσκο αυτόν τον καιρό. Ηχογραφώ το πρώτο μου CD, μετά από τόσα χρόνια στη νύχτα, νομίζω ότι ωρίμασα για να το κάνω και είμαι στην τελική ευθεία. Η παράσταση τώρα, που κάνουμε με τη Μαρία είναι κάτι «υποκριτικό» που μου βγήκε στην πορεία, που μου το έβγαλε και η Μαρία και η Ειρήνη Κανακάκη που κάνει τη σκηνοθεσία και το σενάριο και αυτό ήταν μια αφορμή για μένα να ξεκλειδώσω.
- Κάβα Τέχνης: Εννοείς όσον αφορά τη σκηνική σου παρουσία ή ακόμη και ερμηνευτικά σε επίπεδο, ερμηνείας τραγουδιού;
Μάνος: Στο να είμαι πιο εξωστρεφής, στον τρόπο που τραγουδάω, αλλά πιο πολύ στην εκφραστική μου ερμηνεία και στην κίνησή μου. Είναι κάτι που με έχει βοηθήσει. Έχουμε περάσει πολύ ωραία στις πρόβες και στις πρώτες παραστάσεις που έχουμε κάνει.
- Κάβα Τέχνης: Μαρία, βλέποντας το Πω-Πω Νεύρα! Είδα ότι είναι μια βαθιά διαδραστική παράσταση και το κύριο βάρος της διάδρασης με το κοινό, είδα ότι το έχεις εσύ, πώς ήταν ως εμπειρία αυτό καταρχάς και στις πρόβες που δεν είχες κοινό και μετά, που είχες να διαχειριστείς τον κόσμο;
Μαρία: Η αλήθεια είναι πως στην αρχή δεν ξέραμε πώς θα καταλήξει, γιατί μην έχοντας το κοινό, είχαμε μεν ένα – δύο άτομα, που πάντα ήταν εκεί, δεν ξέραμε πως θα είναι η αντίδραση, οπότε ήταν ουσιαστικά ποτέ η παράσταση ολοκληρωμένη, μέχρι να βγει έξω, προς το κοινό και να πάρουμε από το κοινό την αντίδραση, που κάθε φορά αλλάζει η παράσταση, γιατί έχουμε άλλη ενέργεια, άλλα άτομα και εξεπλάγην θετικά που παίρνουμε τόση ενέργεια και αυτό μας εξελίσσει και εμάς στην ερμηνεία μας, γιατί δεν έχω ξανακάνει κάτι αντίστοιχο, διαδραστικό, και είναι πολύ ωραίο.
Μάνος: Είναι κάθε φορά απρόβλεπτο. Κάθε παράσταση είναι διαφορετική από την προηγούμενη, γιατί ο κόσμος είναι διαφορετικός κι επειδή έχουμε να κάνουμε με τον κόσμο και κάθε φορά ο «πρωταγωνιστής» της παράστασης είναι και άλλος… Οπότε… Αυτόματα αλλάζει…
- Κάβα Τέχνης: Το υποψήφιο θύμα;
Μάνος: Το υποψήφιο θύμα, οπότε κάθε φορά είναι και διαφορετική η αντίδρασή του, οπότε και η δική μας.
- Κάβα Τέχνης: Πώς νιώσατε την πρώτη φορά που μία μουσική παράσταση, κατά βάση μουσική με υποκριτικά στοιχεία έβγαλε γέλιο; Γιατί φαντάζομαι ότι ως τραγουδιστές- ερμηνευτές γέλιο δεν είχατε ξαναεισπράξει από το κοινό… Ελπίζω…
(Γέλια)
Μαρία: Στο κομμάτι του της μουσικής, όχι, ευτυχώς.
Μάνος: Εγώ, καθόλου γιατί όταν τραγουδάω, δεν μιλάω και καθόλου, δηλαδή στα live μου μόνο τραγουδάω. Για μένα, ήταν ωραίο συναίσθημα, δηλαδή δεν το περίμενα, περίμενα ο κόσμος να περάσει μεν καλά, αλλά με τα τραγούδια πιο πολύ να ταξιδεύσει και να μνημονεύσει παρά να γελάσει, επειδή και τα τραγούδια είναι συγκεκριμένα, ένα κι ένα, τελικά όμως έβγαλαν ωραία συναισθήματα και τα τραγούδια και η σειρά τους.
- Κάβα Τέχνης: Άρα το concept, αυτό του διαλόγου, που διαπλέκει έναν μύθο θωρείτε ότι λειτούργησε, κατέβηκε στον κόσμο, γιαυτό έχει και στιγμές και γέλιου και δράματος, Μαρία πες μου εσύ πώς ένιωσες την πρώτη φορά που μέσα από τη διάδραση και τον τρόπο που συνδιαλέγονται τα κομμάτια βγήκε γέλιο;
Μαρία: Μ’ άρεσε πάρα πολύ. Μ’ αρέσει πρώτα απ’ όλα ότι ο κόσμος περνάει καλά. Και ενώ έρχεται χωρίς να ξέρει τι ακριβώς θα δει, ξέρει ότι θα είναι κάτι με τραγούδι με λίγο θέατρο και στην αρχή, επειδή υπάρχει πολύ οπτική επαφή με τον κόσμο, βλέπω τα βλέμματα, παρατηρώ ότι δεν έχει διαμορφωθεί ακόμη το κλίμα ή τα συναισθήματα, αλλά στο τέλος της παράστασης πραγματικά έχουν πάρει κάτι έχουν διασκεδάσει, έχουν στενοχωρηθεί, έχουν μελαγχολήσει, αλλά επειδή τελειώνει και όμορφα, έχουν πάρει κάτι θετικό πιστεύω και είναι πολύ ωραίο να το βλέπεις στην πράξη αυτό.
- Κάβα Τέχνης: Θα ήθελα να μου μιλήσετε για τη συνεργασία σας με την Ειρήνη την Κανακάκη που συνέλαβε αυτήν την ιδέα.
Μάνος: (στην Μαρία) Έλα, μίλα εσύ πρώτα, σ’ αφήνω.
Μαρία: Εγώ την Ειρήνη δεν τη γνώριζα. Τη γνώρισα μέσω μια κοινής μας φίλης που είμασταν σε μία άλλη παράσταση που τελικά δεν έγινε, αλλά έγινε αυτό, το οποίο ήταν κάπως γραφτό. (Γέλια). Έχει πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες, γιατί τρέχει κι άλλα concept, η Ειρήνη τα οποία όλα είναι κατά βάση διαδραστικά και έχουν μια πολύ ωραία σχέση με τον κόσμο και διαμορφώνεται μία χημεία, αλλά είναι και πάντα τουλάχιστον σε σχέση με αυτά που γνωρίζω εγώ και σε σχέση με τη χημεία 2 ανθρώπων που κι αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον από μόνο του. Στις πρόβες, μας άφησε ελεύθερους να βρούμε τη χημεία μεταξύ μας, γιατί δεν γνωριζόμασταν με τον Μάνο και πιστεύω ότι έγινε πολύ φυσικά και αβίαστα όλο αυτό, δεν πιέστηκε κάτι, έγινε πολύ ωραία, με ωραία ροή. Οπότε ήταν μια πολύ ωραία συνεργασία.
Μάνος: Εγώ την Ειρήνη την Κανακάκη τη γνώρισα πριν κάποια χρόνια μέσω κοινών φίλων. Είχαμε συνεργαστεί και σε έναν χώρο τέχνης που είχε και κρατήσαμε επαφή όλα αυτά τα χρόνια. Κάποια στιγμή με πήρε τηλέφωνο μου είπε έχω κάτι στο μυαλό μου, να βρεθούμε να το συζητήσουμε. Η Ειρήνη για να μην τα πολυλέω μέσα από τα πολλά ταλέντα που έχει ως σκηνοθέτης, ως ηθοποιός κάτι άλλο που πετυχαίνει εύκολα είναι δημιουργεί καταστάσεις να ενώνει ανθρώπους και να συμπληρώνει ενέργειες. Εγώ νομίζω ότι το έκανε πάρα πολύ πετυχημένα όσον αφορά εμένα και τη Μαρία, δηλαδή είχε 2 ανθρώπους, θεώρησε ότι ταιριάζουν, θα της βγει αυτό που έχει στο μυαλό της, μάλλον, μετά έγινε και όλο συνολικά, ο ένας βοήθησε τον άλλον, τέλος πάντων ήταν η πρωτεργάτης σε όλο αυτό και βγήκε μια χαρά. Και με την Μαρία ταιριάζω. Θα μπορούσαν την έχω γνωρίσει σε ένα καφέ και να γινόμασταν πολύ καλοί φίλοι, δηλαδή το ταίριαξε, και βγήκε ωραίο.
- Κάβα Τέχνης: Παιδιά, γιατί τόσα νεύρα;
Μαρία: (Γέλια) Την Ειρήνη πρέπει να ρωτήσετε.
Μάνος: Μα τι νεύρα τώρα, τι να σας πω τώρα; Τι έχει κάνει τώρα… Στην παράσταση που κάναμε την τελευταία μιλούσε με τον έναν, κοίταγε τον άλλον, τραβούσε τον άλλον, ε, τι να κάνω κι εγώ;
Κάβα Τέχνης: Σωστά, άρα υπό μίαν έννοια υπονοείται ότι είστε ένα παραγνωρισμένο, πολύ ερωτευμένο, on stage ζευγάρι, το οποίο, εν τέλει παιχνιδίζει;
Μαρία: Βέβαια, παιχνιδίζει, και περνάει από όλες τις φάσεις του έρωτα, μετά τη θλίψη, την απογοήτευση, αλλά μετά πάλι επειδή έχει μια ισχυρή βάση ξαναγυρνάμε στο ότι αγαπιόμαστε.
Μάνος: Η Μαρία ξέρει πάρα πολύ καλά τον ρόλο της σε αυτό το κομμάτι κι επειδή κι εγώ είμαι εύκολο θύμα στο να με τσιτώσεις πολύ εύκολα και να με χαλαρώσεις επίσης, αυτό στην παράσταση το κάνει αρκετές φορές.
- Κάβα Τέχνης: Μία τελευταία ερώτηση: Στην Ελλάδα του 2018 με τα απίστευτα προβλήματα και την κρίση, γιατί τέχνη;
Μάνος: Γιατί τέχνη;
Μαρία: Προπαντώς στην Ελλάδα με τα προβλήματα και την κρίση χρειάζεται η τέχνη.
Μάνος: Ε, βέβαια γεννιέται η τέχνη, γιατί η τέχνη είσαι εσύ, ο εαυτός σου, άρα για να είσαι ο εαυτός σου πρέπει να ακολουθείς τον δρόμο σου.
Μαρία: Εγώ πιστεύω ότι η τέχνη είναι για τις δύσκολες στιγμές και θρέφεται απ΄αυτό και μας θρέφει, δηλαδή είναι η βάση μας, που σ’ αυτό θα γυρίζουμε όποτε θα υπάρχει κάποια δυσκολία.
- Κάβα Τέχνης: Κάπου εδώ, φτάσαμε στο τέλος αυτής της διαδραστικής συνάντησης – συνέντευξης, νομίζω περάσαμε καλά, να ευχηθώ καλή συνέχεια και να ευχαριστήσουμε…
Μάνος: Το θέατρο Παραμυθίας
Μαρία: Για τη φιλοξενία του…
Μάνος: (Κάνοντας χιούμορ) Μιλάω εγώ τώρα, όταν μιλάω μη με διακόπτεις.
Μαρία: (Επίσης) Εντάξει, αγάπη μου.
(Γέλια)
Μάνος: Ευχαριστούμε πολύ και τα λέμε on stage.
Κάβα Τέχνης: Κι εμείς ευχαριστούμε πάρα πολύ, και καλή συνέχεια.
Πληροφορίες για την παράσταση εδώ :
Leave a reply