Επιμέλεια συνέντευξης: Σταυρούλα Ζάμπρα
- Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς…
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Πλάτανο της Αρχαίας Ολυμπίας και τα τελευταία χρόνια ζω μόνιμα στην Αθήνα με την οικογένειά μου.
Για αρκετά χρόνια εργάστηκα στο χώρο του τύπου, ενώ το τελευταίο διάστημα εργάζομαι στο Δήμο Ηρακλείου Αττικής, στο τμήμα Παιδείας.
Το 1998 εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο με τίτλο «Όταν το τρένο φεύγει…» (εκδ. Βιβλιοεκδοτική), για να ακολουθήσουν το 2008 το ευθυμογράφημα «Άντε και… σας πίστεψα» και τα μυθιστορήματα κατά σειρά το 2009 το αντισυμβατικό «Επίδομα Απιστίας», το 2011 «Στη δίνη των ένοχων χρησμών», το 2013 «Τα μανταλωμένα παραθύρια», το 2014 «Οι ξυπόλητοι κομπάρσοι», το 2015 η «Άννα» και το 2017 οι «Κραυγές στην παγωμένη λίμνη», όλα από τις εκδόσεις Ίαμβος.
Από τις αρχές του 2010 είμαι τακτικό μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και από τα μέσα του 2014 τακτικό μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, ενώ από τις αρχές του 2016 είμαι μέλος του Ομίλου για την UNESCO tlee.
Με την ιδιότητα του δημοσιογράφου, υπογράφω το http://aylogyros news.blogspot.gr και αρθρογραφώ στο ilialive.gr
- Πως ξεκινήσατε να γράφετε;
Άρχισα να γράφω, αισθανόμενος την ανάγκη να εξωτερικεύσω σκέψεις, εικόνες, αισθήματα, μα και νιώθοντας πως γράφοντας μια ιστορία, γνώριζα καλύτερα τον κόσμο που ζούμε, αλλά και εισέπραττα την ελπίδα, τα θέλω και τις ανάγκες των άλλων, δίχως προκαλύψεις και ενοχές…
- Τι σας εμπνέει;
Καθετί που είναι άξιο και ικανό να με προβληματίσει, να μου δημιουργήσει εικόνες γεμάτες παλμό και ένταση ή αν θέλετε με εμπνέει ότι πιθανόν, είναι αδιάφορο για κάποιον άλλο.
Το βιβλίο αυτό ρίχνει φως σε όλα εκείνα τα «στοιχεία» που έχουν τη δύναμη να πολεμήσουν την κάθε μορφή ζήλειας, που μπορούν από μόνα τους ν’ αλλάξουν τη ζωή μας. Μέσα από μια ιστορία γεμάτη μυστικά, ενοχές, απειλές, ατιμίες, μέσα από ένα θρίλερ καταστάσεων και αποκαλύψεων, ο αναγνώστης έχει τη δυνατότητα να γευτεί τη δικαίωση και τους άγραφους νόμους της ζωής…
- Τι είναι αυτό που το χαρακτηρίζει;
Η αγάπη για τη ζωή, ένα κρυφό μα τόσο απλό μήνυμα για όλα εκείνα που θέλουμε να ζήσουμε, αλλά πέφτοντας θύματα της καθημερινότητας, τα αγνοούμε!
- Θα μπορούσε ένα βιβλίο να αλλάξει τον κόσμο;
Φυσικά και θα μπορούσε, αν αυτός που το διαβάζει έχει τη διάθεση και την πίστη να διαδώσει το μυστικό που κρύβεται μέσα σ’ αυτό, το μήνυμα που του έστειλε ο συγγραφέας. Το βιβλίο έχει τη δύναμη. Ο αναγνώστης μερικές φορές δειλιάζει, είτε από φόβο, είτε από άγνοια… δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει κρίση ή επίγνωση των πραγμάτων. Απλά προτιμάει τον άχαρο ρόλο του παρατηρητή…
- Μια ευχή…
Να δω τους Έλληνες να διαβάζουν βιβλία, στα τρένα, τους σταθμούς, σε κάθε γωνία. Να αναστήσουν τον πολιτισμό μας, την παιδεία μας… το σεβασμό απέναντι στους συνανθρώπους μας.
Σας ευχαριστώ
Σταυρούλα Ζάμπρα
Leave a reply