• Τι ήταν αυτό που σε μάγεψε στο θέατρο και ασχολήθηκες με αυτό;

Aπό μικρό παιδί είχα ασυναίσθητα την επιθυμία να κάνω θέατρο. Δεν ξέρω ποια εσωτερική δύναμη με προέτρεπε προς αυτή την ανάγκη. Μπορεί, λόγω κληρονομικότας, επειδή και ο πατέρας μου είχε αυτήν την κλίση. Μάλιστα τώρα τελευταία μου είπε ότι είχε ξεκινήσει την δραματική αλλά ποτέ δεν την τελείωσε, λόγω οικονομικών προβλημάτων. Σίγουρα μπορεί να οφείλεται και στο ότι οι γονείς μου μας πήγαιναν να παρακολουθήσουμε θέατρο και σινεμά. Μια κωμική αλλά και αμήχανη κατάσταση στο θέατρο, που μου την διηγήθηκαν γιατί εγώ δεν την θυμάμαι επειδή ήμουν πολύ μικρός, ήταν όταν μας πήγαν να δούμε τον Βέγγο, τον οποίο λάτρευα από την τηλεόραση, και στο σανίδι που τον έβλεπα για πρώτη φορά δεν καταλάβαινα ποιος ήταν. Κάποια στιγμή λοιπόν που ο Βέγγος έλεγε ένα δραματικό μονόλογο, εγώ γύρισα στην μητέρα μου και της είπα δυνατά “..αυτός δεν είναι ο Βέγγος, αυτός είναι ένας άλλος μ@λ@κ@ς!”  και ξέσπασε όλο το θέατρο σε γέλια. Για τα ¨γαλλικά¨ μου ευθυνόταν ένας μεγαλύτερος ξάδερφος μου, ο οποίος χαιρόταν να μας μαθαίνει καινούργιες λέξεις με πικάντικο περιεχόμενο. Αργότερα και όταν κάποια στιγμή συνάντησα τον αείμνηστο Βέγγο,του είπα την ιστορία την οποία φυσικά δεν θυμόταν, και γελάγαμε.

 

• Μίλησες μας για την επαγγελματική σου πορεία έως σήμερα..

Η επαγγελματική μου πορεία ξεκίνησε πολύ αργά για μένα. Είχα περάσει όλη την ζωή μου σε ερασιτεχνικούς θιάσους και σε εργαστήρια θεάτρου, χωρίς όμως να ασχοληθώ επαγγελματικά, γιατί είχα την οικογενειακή επιχείρηση που με κάλυπτε βιοποριστικά και έτσι δεν είχα τα κότσια να ασχοληθώ με αυτό που πραγματικά αγαπούσα. Έπειτα το 2005 ήρθε η κρίση και η οικογενειακή επιχείρηση δεν μπορούσε πια να με υποστηρίξει οικονομικά κι έτσι αναγκάστηκα να καταφύγω σε αυτό που ήξερα να κάνω καλύτερα. Πήγα στην δραματική σχολή και ξεκίνησα δειλά δειλά να κάνω τις πρώτες μου συμμετοχές στο θέατρο και στην τηλεόραση,ως επαγγελματίας πια. Με συμμετοχές στα περισσότερα κωμικά αλλά και καθημερινά σίριαλ στα μεγάλα κανάλια,διαφημίσεις και θεατρικά, άρχισα σιγά σιγά να δημιουργώ το δικό μου στο χώρο της υποκριτικής. Κι όταν λέω σιγά σιγά το εννοώ. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που είναι εξωστρεφείς, κοινωνικός και εύκολα θα τους πιάσεις κουβέντα. Ντρέπομαι και νιώθω ότι δεν έχω να προσφέρω κάτι στον συνομιλητή μου με την κουβέντα που θα κάνουμε. Γι’ αυτό και δεν έχω κάνει πολλές φιλίες από το χώρο μας, και σίγουρα έχω χάσει απ’ αυτό. Πολλοί το παρεξηγούν αυτό και νομίζουν ότι είμαι σνομπ. Αλλά ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Κι αυτό μου το λένε όλοι εντέλει, όσοι με γνωρίζουν. Θεωρώ ότι είμαι ένας κάλος άνθρωπος που προτιμά να ακούει παρά να μιλάει.

 

• Τηλεόραση – κινηματογράφος – θέατρο. Ποιο από τα τρία προτιμάς;

Δεν τα ξεχωρίζω. Κάθε ένα έχει την μαγεία του. Αλλά θα σου πω ότι έχω περάσει διάφορα στάδια στην ζωή μου,τα οποία με έκαναν να ¨προτιμώ¨ το καθένα από αυτά, λίγο περισσότερο από τα άλλα. Κι΄ αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στην δυνατότητα διάθεσης του χρόνου μου. Στην αρχή μου άρεσε το θέατρο πάρα πολύ γιατί είχα πάρα πολύ χρόνο στην μέρα μου για να διαθέσω για το θέατρο. Όσο όμως πέρναγε ο χρόνος και αυξήθηκαν οι παράλληλες υποχρεώσεις στην ζωή μου πχ. έκανα οικογένεια, άνοιξα ένα μαγαζί κτλ ,έτσι λιγόστευε και η διάθεση χρόνου που είχα για το θέατρο. Ήταν δηλαδή θέμα για μένα ανάδειξης προτεραιοτήτων. Και ο χρόνος μου αυτήν την στιγμή μου επιτρέπει πιο πολύ την τηλεόραση. Τόσο απλά.

 

• Σου συνέβη ποτέ να πάθεις «σεντόνι», να ξεχάσεις τα λόγια σου; Αν ναι που και τι έκανες για να το ξεπεράσεις;

Δεν το ξεπέρασα ποτέ!(χαχα) Είναι ένας εφιάλτης που βλέπω καμιά φορά στα όνειρά μου. Ξέρεις…κάνω επείγουσα αντικατάσταση στην Επίδαυρο και με βγάζουν στην σκηνή χωρίς να ξέρω λόγια! Αλλά αυτό ελπίζω μόνο στα όνειρα μου. Ποτέ δεν έχω πάθει σεντόνι. Έχω πάθει υποσέντονο, δηλαδή δεν θυμόμουνα ακριβώς την πρόταση που έπρεπε να πω, αλλά είπα με δικές μου παραπλήσιες λέξεις το νόημα και την τελευταία ατάκα και έτσι δεν κρέμασα τους συναδέλφους μου. Συνήθως είμαι από τους ψύχραιμους και ετοιμόλογους ηθοποιούς που βοηθάνε τους συναδέλφους τους εάν πάθουν σεντόνι και τους προχωράω παρακάτω.

 

• Πως είναι σήμερα τα οικονομικά ενός νέου ηθοποιού; Μπορεί κάποιος να ζήσει από αυτό ή τουλάχιστον να έχει μία σχετική άνεση;

Δεν θα στο κρύψω ότι είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Σχετική άνεση δεν νομίζω ότι υπάρχει,όχι μόνο στο επάγγελμα μας, αλλά και στα περισσότερα επαγγέλματα, τώρα πια. Το δικό μας επάγγελμα δυστυχώς είναι χαρακτηρισμένο ως αβέβαιο και κακοπληρωμένο. Τουτέστιν δεν νομίζω ότι μπορεί να ζήσει ένας ηθοποιός μόνο απ΄ αυτό το επάγγελμα, ιδίως εάν έχει και παραπάνω υποχρεώσεις στην ζωή του.

 

• Τι σημαίνει για εσένα Κάβα Τέχνης.

Ενημέρωση, αρθρογραφία, κριτική, βήμα, λόγος, ζωή και διέξοδος! Για οτιδήποτε άλλες πληροφορίες στο τηλέφωνο της Κάβας! Φιλιά και να χαμογελάτε γιατί είναι μεταδοτικό!