Φανή Παρλή : ” ο ηθοποιός χρειάζεται εξ’ ορισμού το κοινό για να ποιήσει, για να μπορέσει να υπάρξει”

Article

Φανή Παρλή : ” ο ηθοποιός χρειάζεται εξ’ ορισμού το κοινό για να ποιήσει, για να μπορέσει να υπάρξει”

Μίλησέ μας για την επαγγελματική σου πορεία έως σήμερα.

Από την στιγμή που ξεκίνησα μέχρι σήμερα, είχα τη χαρά και την τιμή να προσθέσω πολλές αξιόλογες και όμορφες συνεργασίες και δουλειές στο βιογραφικό μου. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη συμμετοχή μου ως μέλος του χορού, το 2010, στην παράσταση «Αναφορά στον Αισχύλο-Προμηθέας Δεσμώτης» σε σκηνοθεσία Ηλία Μαλανδρή με τους Μάριο Φραγκούλη, Αποστόλη Τότσικα, Βασίλη Μπισμπίκη, κ.ά., αλλά και την αείμνηστη Αντιγόνη Βαλάκου, η οποία περιόδευσε στην Πέργαμο της Τουρκίας και στους Δελφούς, αλλά και τις πιο πρόσφατες δουλειές, το 2016 στον «Κύκλο του Δέκα» με τους Ιωάννα Πηλιχού και Γιάννη Χατζηγεωργίου και φέτος τον Οκτώβριο στο Ηρώδειο στον «Ντελικανή», σκην. Ηλ. Μαλανδρή, υποδυόμενη την Αμερικανίδα Ρόζυ, με τους Μαρία Τσοπανάκη, Γιώργο Χρανιώτη, Βίβιαν Κοντομάρη, Σοφία Μουτίδου, Αλ. Ψυχράμη και πολλούς άλλους. Αλλά και στο παιδικό θέατρο, η συνάντηση μου με την Μαριάννα Τόλη στο μιούζικαλ «Ο Μυστικός Κήπος» το 2014, όπου πρωταγωνιστούσα ως η μικρή Μαίρη, ήταν καθοριστική για να μπει το παιδικό θέατρο στην καρδιά μου για πάντα.

Φέτος που σε βρίσκουμε θεατρικά; Μίλησε μας για τις δυσκολίες που αντιμετώπισες στην προσέγγιση του ρόλου.

Φέτος, συνεχίζω ακάθεκτη και πολύ συνειδητά στο παιδικό θέατρο. Μέχρι τον Ιανουάριο είχαμε ανεβάσει «Τα Χριστούγεννα του Σκρουτζ» στο θέατρο Βέμπο σε σκηνοθεσία Γ. Ηλιοπούλου, το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία και τώρα με τον ίδιο θίασο βρισκόμαστε στην «Πεντάμορφη και το Τέρας» στο κινηματοθέατρο Ιντεάλ, το οποίο συνεχίζεται μέχρι το Πάσχα. Στο συγκεκριμένο έργο, υποδύομαι την Μάγισσα, η οποία μεταμορφώνει τον πρίγκιπα σε Τέρας, αλλά κάνω και τα αντικείμενα που μιλάνε, όπως το φλιτζανάκι, το τριαντάφυλλο, κ.ά. Όσον αφορά στη δυσκολία του ρόλου της Μάγισσας, είναι γοητευτικό το γεγονός ότι υποδύομαι την «κακιά» – αν και τελικά δεν είναι τόσο κακιά, εφόσον μεταμορφώνει τον πρίγκιπα, εξαιτίας της αλαζονείας και αγένειάς του. Στην αρχή στεναχωριόμουν, όταν τα παιδάκια δε με πλησίαζαν στο τέλος της παράστασης, γιατί με φοβόντουσαν, αλλά από την άλλη αυτό σημαίνει ότι είχα πετύχει το σκοπό του ρόλου. Στο τέλος βέβαια όλα τα παιδιά έρχονται για μια αγκαλιά! Από την άλλη, τα ομιλούντα Αντικείμενα παραπέμπουν σε ένα άλλο είδος θεάτρου , αυτό του κουκλοθέατρου και ο συνδυασμός των δύο αποτελεί μια πολύ καλή συνταγή για το παιδικό θέατρο.

Το παιδικό θέατρο είναι ένα ιδιαίτερο είδος θεάτρου. Τι σε γοητεύει σε αυτό;

Μερικοί μπορεί να το θεωρούν υποδεέστερο, όμως το παιδικό θέατρο είναι από τα πιο σκληρά είδη θεάτρου, γιατί πολύ απλά οι θεατές του είναι οι πιο ειλικρινείς και αυθόρμητοι στις αντιδράσεις τους. Αυτό σημαίνει ότι όταν σε ένα παιδί αρέσει η παράσταση, μετά τη λήξη της θα έρθει να σε γνωρίσει, να σε αγκαλιάσει με όλη του τη δύναμη και αυτό είναι ένα υπέροχο συναίσθημα, να σου ζητήσει αυτόγραφο ή να φωτογραφηθεί μαζί σου. Από την άλλη πλευρά, όταν δεν του αρέσει η παράσταση αρχίζει και κουνιέται, κάνει φασαρία. Έχω ακούσει συναδέλφους να λένε ότι τους έχουν πετάξει ακόμα και ποπ κορν. Ευτυχώς μέχρι στιγμής, δεν έχω ακούσει ποτέ αρνητικά σχόλια ή δεν έχω βρεθεί σε μια τέτοια κατάσταση. Ακόμη, το παιδικό θέατρο έχει τη δυνατότητα μέσα από αστείες ή φαινομενικά εύκολες καταστάσεις και συγκυρίες να περνάει πολύ δύσκολα νοήματα και μαθήματα ζωής, γιατί έχει πάντα ως γνώμονα το γεγονός ότι απευθύνεται σε ευαίσθητες ηλικίες και διαμορφώνει με έναν τρόπο χαρακτήρες.

Είσαι άνθρωπος της πρόβας ή της παράστασης;

Λατρεύω τη διαδικασία δημιουργίας και στησίματος μιας παράστασης, καθώς και όλα τα ευτράπελα που συμβαίνουν συνήθως στις πρόβες. Επίσης, η πρόβα είναι μια διαδικασία να γνωρίσεις και να εντρυφήσεις περισσότερο στον Άλλον, στον «συμπαίχτη» σου, και με αυτήν την έννοια μόνο ωραία μπορεί να είναι σαν εμπειρία, γιατί φεύγεις από τον εαυτό σου και νοιάζεσαι πραγματικά για αυτόν που έχεις απέναντί σου, αλλιώς θέατρο δεν μπορεί να υπάρχει. Από την άλλη πλευρά, η παράσταση είναι το αποτέλεσμα μια πολύμηνης και επίπονης διαδικασίας που αγωνιάς να δεις αν πέτυχε και όταν βλέπεις να έχει επιτυχία εθίζεσαι σε αυτήν την όμορφη αδρεναλίνη που σου προξενεί. Άλλωστε ποιος ηθοποιός δεν αγαπάει να βρίσκεται πάνω στο σανίδι και μάλιστα απέναντι από κόσμο; Δουλειά του ηθοποιού είναι να επικοινωνεί μια ιστορία. Πώς θα το κάνει χωρίς το κοινό απέναντι; Άρα ο ηθοποιός χρειάζεται εξ’ ορισμού το κοινό για να ποιήσει, για να μπορέσει να υπάρξει. Προσωπικά, νομίζω ότι η αγαπημένη μου στιγμή είναι το «Λάθος». Το λάθος που γίνεται αυθόρμητα σε μια παράσταση, είτε γιατί ένας ηθοποιός ξέχασε τα λόγια του, είτε γιατί κάτι απρόβλεπτο συνέβη, και τότε φαίνεται η ευστροφία και η εγρήγορση του ηθοποιού, ο οποίος πρέπει να είναι στην Στιγμή και να κινηθεί γρήγορα και αποτελεσματικά, ώστε να σώσει την κατάσταση και το κοινό να μην καταλάβει τίποτα. Είναι αυτή η γοητεία του Λάθους που σε σώζει από την παγίδα της ρουτίνας και σε βοηθάει να ξανά ανακαλύπτεις τη Στιγμή κατά την οποία υπάρχεις πάνω στη σκηνή.

Τα σχέδια σου από εδώ και πέρα.

Περιμένω να βγει μια γαλλική ταινία που είχα τη χαρά να είμαι μέρος της με τίτλο «Les Forts de Fous» σε σκηνοθεσία Narimane Mari, η οποία θα παρουσιαστεί και στη Documenta-14 εδώ στην Αθήνα και συζητάω προτάσεις για το καλοκαίρι και για περιοδεία.

Τι σημαίνει για εσένα Κάβα Τέχνης.

Κάβα Τέχνης είναι ένα συνονθύλευμα καλλιτεχνικής έκφρασης που μπορεί να προέρχεται από την ψυχή του καθενός με οποιαδήποτε μορφή, είτε είναι θέατρο, είτε ένα τραγούδι, είτε ένας εικαστικός πίνακας και να αγγίζει με διαφορετικούς τρόπους τις καρδιές των παραληπτών του. Είναι πολιτισμός, είναι κουλτούρα, είναι εσωτερική ανάγκη, είναι ψυχική ανύψωση. Όσο για την ιστοσελίδα σας, έχω να πω ότι είναι μια πολύ καλά οργανωμένη και άκρως λεπτομερειακή απεικόνιση της καλλιτεχνικής δημιουργίας στη χώρα μας που όχι μόνο ενημερώνει, αλλά δίνει και το βήμα σε νέους ηθοποιούς να παρουσιάσουν τη δουλειά τους και αυτό είναι πολύ σημαντικό.