Γράφει η Σταυρούλα Ζάμπρα

Για να βγει κάποιος στην τηλεόραση να μιλήσει και να πάρει θέση για κάτι ,οφείλει να έχει ενσυναίσθηση , να μπορεί να κρατάει απόσταση από το συμβάν και να εστιάζει στην ουσία του κάθε περιστατικού.

Να μην περιγράφει μια κατάσταση απλώς για να  προκαλέσει συγκίνηση, οίκτο ή να τοποθετετήσει τον τηλεθεατή στην κλειδαρότρυπα -ως ηδονιστή- της καταραμένης τύχης του άλλου.

Ελάχιστοι μπορούν και ένας από αυτούς είναι ο Νομικός – Διαμεσολαβητής- Σύμβουλος Διαχείρισης Κρίσεων- Δημοσιογράφος Σπύρος χαριτάτος. Παρακολούθησα την εκπομπή που συμμετέχει και ένιωσα χαρά που άκουσα λόγια αληθινά που ίσως ξεβολεύουν τον τηλεθεατή από το μόνιμο συναίσθημα συμπόνιας σε μια αίσθηση συνείδησης.  Συγκεκριμένα στην σημερινή εκπομπή με τα λόγια του όπως “..Οι γονείς χρειάζονται πρώτα από όλα ψυχολόγο ..”πως “..η φυλακή δεν πρέπει να είναι εκπαίδευση εγκληματιών”…το έγκλημα ενός μέλους της οικογένειας δεν αντιπροσωπεύει την υπόλοιπη οικογένεια…

Οφείλουν οι γονείς, οι δάσκαλοι να μιλήσουν στα παιδιά και να αγκαλιάσουν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας για να μπορέσουν να  εξελιχθούν μέσα στην κοινωνία ως αυτόνομοι και αυτόφωτοι άνθρωποι που δεν χαρακτηρίζονται από τις πράξεις των άλλων ακόμα και αν σε αυτούς τους άλλους κυλάει το ίδιο αίμα.

Μπράβο  στον Σπύρο Χαριτάτο με την ευχή στην τηλεόραση να μείνουν άνθρωποι που  αφυπνίζουν και οδηγούν την σκέψη μας…πιο βαθιά. Που καλλιεργούν μέσα μας την διάθεση για αλλαγή. Η ταύτιση και η συμπόνια από τον καναπέ δημιουργεί νούμερα, τον κόσμο όμως δεν θα τον αλλάξει ποτέ.

www.propago.gr

Λίγα λόγια για την Σταυρούλα Ζάμπρα…

Γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας στις 23/10/1984. -Τα τελευταία 5 χρόνια υποστηρίζει πως γεννήθηκε το 1989. Είναι ηθοποιός, συγγραφέας, αρθρογράφος και συχνά εγγεγραμμένη στον ΟΑΕΔ.  Έφυγε ένα πρωί -ξαφνικά- για την Γερμανία λέγοντας στους φίλους της –Πάω να με βρω, και αν είστε τυχεροί θα σας ξανακάνω φίλους.- Εκεί συνάντησε τυχαία την Νανά Παλαιτσάκη. Έτσι ξεκίνησε ο κόσμος της αρθρογραφίας. Η Νανά είναι ο συνδετικός κρίκος με όλα τα ωραία που ακολούθησαν, θα την ακούσεις να λέει συχνά. Αγαπάει την ποίηση, τη θάλασσα, τις σοκολάτες, τη βροχή, τα παγκάκια και τους καλλιτέχνες που επιβίωσαν κάτω από τα συντρίμμια. –Το ψευτοστράς δεν έχει να μου πει κάτι.- είπε ένα βράδυ καθώς έπινε το ποτό της -σόδα- σε ένα μαγαζί κάτω από την Ακρόπολη. –Ο θαυμασμός είναι πιο αφροδισιακός από οτιδήποτε άλλο.– Παίζει, γράφει και θαυμάζει…